ΤΟ ΠΕΝΘΙΜΟΝ ΤΕΛΟΣ

Θεοί παντεπόπται και αθάνατοι, θεοί ουρανίωνες και υποχθόνιοι,
οικτείρατέ με. Υμείς μόνοι βουλεύεσθε σταθεράς βουλάς, υμείς
γινώσκετε αυτάς και να εκτελήτε, τα δε των θνητών είνε άστατα και
αβέβαια. Επί πολύν χρόνον ενόμιζον ότι ήμην βελτίων πάντων των
θνητών, αλλ' ιδού σήμερον αναγνωρίζω την ιδίαν μου ασθένειαν.
Επίστευον ότι ηδυνάμην να συλλάβω σκοπούς και να τους εκτελέσω,
αλλ' ότε έφθασεν η στιγμή, δισταγμός με καταλαμβάνει και ουδέν
δύναμαι να αποφασίσω. Κάκιστον είνε το να πιστεύη τις ότι έχει
σκοπόν, ότι έχει σχέδιον κατηρτισμένον, και όταν έλθη η στιγμή της
εκτελέσεως, ν' ανακαλύπτη αίφνης ότι ουδέν σχέδιον, ουδένα σκοπόν
έχει. Ή αφαιρέσατέ μου τελείως τας φρένας, θεοί, ή δότε μοι
τόλμην. Διατί, όπως δύναταί τις να κλείη τους οφθαλμούς, να βύη τα
ώτα, διατί δεν δύναται να κοιμίζη προσκαίρως και την σκέψιν, διατί
να είνε κατάδικος εις το να κυλινδρή τον λίθον του Σισύφου εν τη
ιδία αυτού ψυχή; Διά να ομολογή την αδυναμίαν αυτού; Διά να εννοή
το ανίσχυρον και ατελές της ανθρωπίνης φύσεως; Φευ! Είμεθα λοιπόν
χείρονες και των θηρίων; Τα κτήνη είνε τέλεια εν τη ατελεία. Ο
λέων είνε τέλειος εις την δύναμιν αυτού, η τίγρις είνε τελεία εις
την αγριότητα αυτής, ο όφις είνε τέλειος εις την ερπετήν αυτού
φύσιν. Μόνος ο άνθρωπος, νομίζων εαυτόν υπέρτερον, είνε ατελής εις
την αρετήν, ατελής και εις την κακίαν. Αλλά τις δύναται να καταστή
διαιτητής των ιδίων αυτού αξιώσεων; Το επ' εμοί ουδεμίαν γινώσκω
άλλην υπεροχήν, ή την εκ των συμφορών ας υπέστην. Και πάλιν θα μοι
ήτο λυσιτελής αύτη, αν εγίνωσκον να ωφεληθώ εξ αυτών. Αλλ' εις
μάτην! Τα κύματα πλήττουσι και τον βράχον, πλήττουσι και τα
ναυάγια. Ο μεν βράχος ανθίσταται, τα δε ναυάγια παρασύρονται· αύτη
είνε η διαφορά. Και ο μεν βράχος κατά μικρόν φθείρεται, αι δε
σανίδες εξαφανίζονται, αλλά δεν θραύονται. Και αύτη άλλη διαφορά.
Ο άνθρωπος έρμαιον της ιδίας αυτού αδυναμίας, ην οι μεν θεοί
ονομάζουσι Μωρίαν οι δε θνητοί καλούσι Μοίραν κατ' αναγραμματισμόν
ίσως, παρασύρεται υπό της ακαθέκτου φοράς των παθών, μέχρις ου ο
κρημνός τον κατασυντρίψη ή η άβυσσος τον καταπίη και ούτως
επανέλθη εις το μηδέν. Και τούτο θα ήτο το μέγιστον ευτύχημα.
Αισθάνομαι ότι έγκειται εν τη ψυχή μου η νοσταλγία του μηδενός, ο
πόθος της ανυπαρξίας. Μόνον η αναίσθητος φύσις δεν φοβείται την
ανυπαρξίαν, διότι δεν αισθάνεται την ύπαρξιν. Τελειοποίησις άρα
των όντων μη είνε η εις την ύλην επιστροφή; Επί τεσσαράκοντα έτη
εθώπευσα επί της καρδίας μου τα δόγματα του θείου Πλάτωνος, ζητών
παρ' αυτών αναψυχήν και παραμυθίαν. Αλλά και ούτος με ηπάτησεν.
Αλλ' όμως Πλατωνικός εγώ, δεν δύναμαι να αποκηρύξω τα του
Πλάτωνος. Τούτο θα ήτο τερατώδες. Εν τούτοις δεν ενθουσιώ πλέον.
Το πυρ της διανοίας μου εσβέσθη, και έμεινε τέφρα και σποδός.
Αισθάνομαι το κενόν περί εμέ, το κενόν και εν εμοί. Οποίος
σαρκασμός διά το όνομα όπερ πομπωδώς ανέλαβον! Μετά τοσούτους
δισταγμούς και ταλαντεύσεις επιθυμώ να επανέλθω εις τον κατά φύσιν
άνθρωπον. Πιστεύω ότι οι αμαθείς είνε ευτυχέστεροι των σοφών. Να
επανέλθη τις εις την αφορμήν, αφ' ης ανεχώρησε, τούτο δεν είνε το
τέρμα πάσης αποδημίας;

Και η ανθρωπότης μετά τοσαύτας περιπλανήσεις δυνατόν να επανέλθη ποτέ εις την αμάθειαν, προτιμώσα αυτήν της σοφίας, 
και εις την βαρβαρότητα, προκρίνουσα αυτήν του πολιτισμού...

Η γυφτοπούλα

Remarks by President Obama

https://www.whitehouse.gov

Μάζες και ελευθερία

[…] Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου.
Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ' ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! 

Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα.

Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας.
Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.

Λιλή Ζωγράφου

Κοσμοπολίτες πάντα οι Eλληνες

...μοναδική πια δυνατότητα ιστορικής επιβίωσης το «κρυφό σχολειό»: η προσωπική ευθύνη και πάλη για «κατά κεφαλήν καλλιέργεια». Mόνος ο καθένας, για την αξιοπρέπειά του και για τα παιδιά του. Γλώσσα, μαθηματικά, Ιστορία, όπως άλλοτε στον νάρθηκα της εκκλησιάς. Σήμερα και με λίγο βρετανικό φλέγμα – κοσμοπολίτες πάντα οι Έλληνες.

Χ. Γιανναράς

"ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος"

...
Ο Αρκάς Φιλοποίμην, κάπου στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα, ήταν ο καλύτερος στρατηγός της Αχαϊκής συμπολιτείας (οι Πελοποννήσιοι μεταξύ τους πολεμούσαν συνέχεια, δεν σταμάτησαν κι ας είχαν τους Ρωμαίους από πάνω τους)- ανησύχησε με την άνοδο του ρωμαίου Φλαμινίνου και πήγε στο Μαντείο των Δελφών να ρωτήσει ποιο θα είναι το μέλλον της Ελλάδας. Η απάντηση που πήρε τότε για τη χώρα ήταν πως θα είναι σαν ένας "ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος". Αυτή η φράση της Πυθίας, ούτε λίγο ούτε πολύ, μοιάζει και με τον τίτλο που έχω βάλει στα ζωγραφικά έργα που εκθέτω αυτόν τον καιρό στην γκαλερί Αστρολάβος: «Ελλάδα: Η χώρα του ποτέ και του πάντοτε».

Δεν μπορώ να προφητεύσω για το μέλλον τι θα γίνει. Λέω απλώς ότι αν δεν γίνει αυτό που ελπίζω, να αλλάξει κάτι στο οικονομικό σύστημα χάρις πια στην θέληση των λαών και όχι των κυβερνήσεων, δεν βλέπω καλή μέρα για κανέναν, όχι μόνο για μας.
...
Έτσι δεν είμαι ποτέ τελείως απαισιόδοξος και ποτέ τελείως αισιόδοξος. Είμαι ανάμεσα στα δύο, βλέποντας και κάνοντας. Διότι δεν ξέρεις αύριο τι θα συμβεί. Μπορεί να αλλάξουν άρδην όλα, όπως τα τελευταία χρόνια έχουμε δει δραματικές αλλαγές, απίστευτες, τις οποίες δεν τις φανταζόμασταν, ακριβώς, τα προηγούμενα χρόνια.

Και στο έργο μου όπως θα δει κανείς έχω ένα πανηγυρικό χαρακτήρα στο χιούμορ μου, με χρώματα, περίεργα αντικείμενα που στροβιλίζονται, με ένα άλλο ύφος και ήθος, το οποίο αφορά και τον τρόπο που γράφω. Δεν γράφω θρήνους συνέχεια, δεν μου αρέσει αυτό. Μ’ αρέσει να αντιμετωπίζω τα πράγματα με κάποια ειρωνεία, με καγχασμό καμιά φορά ή κυνικά, αλλά πάντοτε να μην ενδίδω σε αυτόν τον τόνο απελπισίας, ή ηττοπάθειας-θα την έλεγα- που χαρακτηρίζει πολλούς ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν ίσως με κάποιον τρόπο τα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις. Τους καταλαβαίνω, δεν τους κατηγορώ, αλλά προσωπικά δεν συμμετέχω σε αυτού του είδους την απελπισία.
...
Προσωπικά, συνεχίζω το δικό μου τον τρόπο. Δεν τον αλλάζω. Δεν έχω την εντύπωση ότι έχει συμβεί κάτι τόσο καταστροφικό όσο ήταν η Μικρασιατική καταστροφή αφενός και η Κατοχή αφετέρου. Και υπάρχει η περίπτωση να βρεθούμε πάλι σε ένα ρεύμα το οποίο θα μας ωφελήσει. Αυτό δε σημαίνει ότι μέχρι τότε πρέπει να καθόμαστε με χέρια σταυρωμένα.
...
Νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσουμε, να μη χάσουμε την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε, να χρησιμοποιούμε ότι όπλα έχουμε, μεταξύ των οποίων νομίζω πως η εξυπνάδα μας είναι το καλύτερο, κι αυτό μας έχει διατηρήσει τόσους αιώνες ως εθνότητα και πολιτισμό, δηλαδή δεν εννοώ πολιτισμό με την αρχαία έννοια, αλλά εννοώ πολιτιστικά ζωντανούς, όπως π.χ. με την παράδοσή μας που δεν κατάφερε να την εξαφανίσει κανείς.

Λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος να φοβηθούμε σήμερα ότι θα μας εξαφανίσουν, όταν σήμερα έχουμε τα εκατονταπλάσια τεχνικά και άλλα μέσα να αντισταθούμε, αν θέλουμε. Κι αυτό νομίζω ότι πρέπει να το αντιληφθούν οι νέοι, και νομίζω ότι πολλοί νέοι το έχουν αντιληφθεί, διότι επειδή βρίσκονται σε δύσκολη θέση αρχίζουν και σκέφτονται… κι αυτό είναι πολύ σημαντικό!

Νάνος Βαλαωρίτης

Και τώρα τι κάνουμε;

Όσον αφορά εμένα δε νοιώθω απογοήτευση ή θυμό.

Αφού άλλη μια αυταπάτη έπεσε (ότι κάποιοι άλλοι -με εμάς θεατές- θα φέρουν την αλλαγή) δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο παρά να προσπαθήσω να ξαναδώ τα πράγματα από την αρχή, και σκέφτομαι:

• Αυτό που αισθάνθηκα (σαν υπερήφανος λαός) το βράδυ του δημοψηφίσματος υπάρχει και αφού υπάρχει μπορεί και να το ξαναζήσω.
• Οι εμπειρίες των τελευταίων χρόνων μας δυναμώνουν, ενόψει της επικείμενης παγκόσμιας κατάρρευσης.
• Ότι είναι ώρα να μεγαλώσουμε περισσότερο κι απ' τους προγόνους μας (όσο τέρατα κι αν ήταν) και να ολοκληρώσουμε αυτό που ίσως άφησαν...

#GlobalDebout - Παγκόσμια Εξέγερση !

Διεθνές Κάλεσμα του κινήματος Nuit Debout (Νύχτα Ορθίων) σε σύγκλιση όλων των κινημάτων σε μία κοινή συνέλευση στο Παρίσι στις 7-8 Μαΐου 2016 με στόχο την διοργάνωση καταλήψεων πλατειών σε Παγκόσμια κλίμακα (#GLOBALDEBOUT) και την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ το Σαββατοκύριακο της 15 Μαΐου 2016 !

Στις #46 Μαρτίου (15 Απριλίου),δύο εβδομάδες μετά την μεγάλη κινητοποίηση στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου ,το κίνημα της νύχτας των ορθίων (Nuit Debout)(ή Νυχτερινή Εξέγερση) εξαπλώνεται χωρίς σταματημό. Σε πολλές πόλεις της Γαλλίας και του εξωτερικού ,η γέννηση των καταλήψεων των πλατειών από τις "Νύχτες των ορθίων" μαρτυρά την ελπίδα των κοινών μας εξεγέρσεων. Όλες και όλοι που πέρασαν από τις καταλήψεις των πλατειών και όσες και όσοι συμμετέχουν στις συνελεύσεις εκεί ξέρουν καλά ότι κάτι συμβαίνει.

Κάτοικοι ολόκληρου του κόσμου , ας ρίξουμε τα σύνορα και ας χτίσουμε μαζί μία νέα Παγκόσμια Άνοιξη !Ελάτε να μας συναντήσετε στις 7 και 8 του επόμενου Μάη στην Πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι για να γνωριστούμε ,να συζητήσουμε , να μοιραστούμε τις εμπειρίες και την τεχνογνωσία μας και να ξεκινήσουμε να χτίζουμε μαζί τις κοινές μας προοπτικές και λύσεις.

Κυρίως ας προετοιμάσουμε και ας ξεκινήσουμε μαζί μία μεγάλη διεθνή δράση το Σαββατοκύριακο της 15 του Μάη (#76 Μαρτίου )για να κάνουμε τότε μαζικές καταλήψεις των δημόσιων πλατειών παντού στον Κόσμο.

Το κίνημα της "Νύχτας των ορθίων" καθόρισε σαν πρώτο του στόχο την δημιουργία ενός χώρου σύγκλισης των αγώνων. Αυτή η σύγκλιση θα μπορούσε να πάει ακόμα πιο μακριά και να εξαπλωθεί σε διεθνές επίπεδο. Υπάρχουν οι δεσμοί μεταξύ των πολυάριθμων κινημάτων ,που στις τέσσερεις γωνιές του κόσμου αντιστέκονται και αντιμάχονται τον κοινωνικό αποκλεισμό ,την χρηματοπιστωτική δικτατορία ,την καταστροφή του περιβάλλοντος ,τους πολέμους και τον μιλιταρισμό ,την υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής μας.

Απέναντι στον ανταγωνισμό και τον εγωισμό ,απαντάμε με την αλληλεγγύη την σκέψη και την συλλογική δράση. Οι διαφορές μας δεν είναι πιά πηγές διαίρεσης ,αλλά η βάση της αλληλοσυμπλήρωσής μας και της κοινής μας δύναμης. Ούτε εισακουόμενοι ,ούτε εκπροσωπούμενοι , εμείς, οι προσωπικότητες όλων των οριζόντων , ανακτούμε από κοινού τον δημόσιο λόγο και χώρο : κάνουμε την πολιτική -γιατί αυτό είναι πραγματικά - υπόθεση όλων μας.

Σήμερα δεν είναι πιά η ώρα για να αγανακτεί ο καθένας μόνος του στην γωνιά του , αλλά η ώρα να δράσουμε όλοι μαζί. Εμείς ,το 99% , έχουμε την ικανότητα να δράσουμε και να διώξουμε οριστικά το 1% και τον κόσμο τους , από τις πόλεις μας ,από τους χώρους της εργασίας μας , από τις ζωές μας.

Στις 7 και στις 8 του Μάη ας συγκλίνουμε όλοι μαζί στην Πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι ! Το Σαββατοκύριακο της 15 και 16 του Μάη ας εξεγερθούμε όλοι μαζί : " Νυχτερινή εξέγερση" παντού , #GlobalDebout - Παγκόσμια Εξέγερση !


nuitdebout

Nuit Debout

Sais-­tu ce qui se passe là ? Des milliers de personnes se réunissent Place de la République à Paris, et dans toute la France, depuis le 31 mars. Des assemblées se forment où les gens discutent et échangent. Chacun se réapproprie la parole et l’espace public.

Ni entendues ni représentées, des personnes de tous horizons reprennent possession de la réflexion sur l’avenir de notre monde. La politique n’est pas une affaire de professionnels, c’est l’affaire de tous. L’humain devrait être au cœur des préoccupations de nos dirigeants. Les intérêts particuliers ont pris le pas sur l’intérêt général.

Chaque jour, nous sommes des milliers à occuper l’espace public pour reprendre notre place dans la République. Venez nous rejoindre, et décidons ensemble de notre devenir commun.

ή

Ο Καμίλ απαντά ποιητικά: «Ένας παλαιός κόσμος δεν θέλει να πεθάνει και ένας νέος κόσμος διστάζει να ανατείλει». Ο Μαρκ είναι πιο προσγειωμένος: «Πολλές ελπίδες δεν έχει το κίνημα, αλλά και μία να έχει, αξίζει να προσπαθήσει κανείς».

nuitdebout

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος

Για φαντάσου όμως έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, μέσα σε μια ενότητα συμπαντική- τι θα ζητάει από την κοινωνία; Θα ζητάει άλλα αγαθά, τα οποία δεν είναι έτοιμα και δε μπορεί η παρούσα κοινωνική δομή να τα δώσει.

Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix.

Και για να υπάρχει η εικόνα, θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει κάπου το πρότυπό της. Αν αρχίσει να αναζητάει αυτό το πρότυπο, τότε τίποτα δε θα τον συγκρατεί πια.

Μια κοινωνία που θα βάλει το σαρκίο σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να το παραγνωρίζει βέβαια, είναι επικίνδυνη για τον παλιό πολιτισμό.

Οπότε χρειάζεται μια μεταστροφή, μια μετά-νοια;

Ακριβώς, όμως αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη. Θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς.

Πρακτικά ποιό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια τέτοια μεταστροφή;

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Ό,τι κακό προκύπτει στον άνθρωπο είναι μέσω του φόβου. Ο φόβος δημιουργείται από την έννοια της ανάγκης. Φοβάμαι γιατί θα στερηθώ κάτι που έχω ανάγκη.

Όταν δημιουργώ πλαστές ανάγκες, δημιουργώ παραπανίσιους φόβους. Άρα το φούσκωμα των αναγκών δημιουργεί γιγάντεμα των φόβων. Και ένας φοβισμένος άνθρωπος, ποτέ δε μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος.

Να λοιπόν το πρώτο βήμα: να περιορίσουμε τις ανάγκες μας στις φυσικές μας ανάγκες, για να περιορίσουμε τους φόβους μας στους φυσικούς φόβους. Έτσι κάθε μέρα θα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι.

Όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας

Προσωρινή(;)  αλλαγή πορείας:

Alan Watts's quotes

The only way to make sense out of change is to plunge into it, move with it, and join the dance.