A Comic, Cosmic Sensibility

... Συνεχίζοντας λοιπόν, αναρωτιέμαι αν μπορείτε να διατυπώσετε πώς η πνευματική πραγματικότητα που συζητήσαμε (το κοσμικό γέλιο της έσχατης συνειδητοποίησης) εμπλέκεται ενεργά, για παράδειγμα, με την πολιτική πραγματικότητα, αν εμπλέκεται καθόλου.

Η πολιτική, ακόμα περισσότερο η φιλελεύθερη πολιτική, είναι σκεπασμένη με το εγώ όπως ένα γουρούνι είναι σκεπασμένο με μια κουβέρτα. Αν το γουρούνι πέρδεται τόσο δυνατά που φουσκώνει τη κουβέρτα, τα παιδιά και οι χαζοί θα χαχανίσουν. Με άλλα λόγια, η πολιτική ώθηση (η επιθυμία κάποιου να προεδρεύσει σαν να είναι ιδιοκτησία του και να παίρνει αποφάσεις για τους άλλους) είναι μόνο περιστασιακά πηγή έρωτα και ποτέ μα ποτέ δεν επικαλείται το είδος της «κοσμικής» διασκέδασης που λες εσύ: μια ανταπόκριση στην ύπαρξη που στο Ζεν ονομάζεται μερικές φορές το "γέλιο του Θεού".

Σχεδόν καθημερινά υπάρχει μια υπαρξιακή ανοησία τόσο παράλογη που προκαλεί έναν απορριπτικό καγχασμό. Στη συνέχεια, υπάρχει το ξαφνικό γέλιο της εκτίμησης όταν ξαφνικά μας υπενθυμίζουμε όλα τα θαύματα που υπάρχουν στον κόσμο. Μια τέτοια αναγνώριση συνήθως συμβαίνει όταν ακολουθήσουμε μια ώθηση ώστε να αφαιρέσουμε προσωρινά τη μάσκα που φορούν οι περισσότεροι καθημερινά. Δυστυχώς, σπάνια ένας πολιτικός (ή ένας πολιτικά προσκείμενος) τολμά να αφαιρέσει αυτή τη μάσκα.

Το κόμμα που θα έπαιρνε σίγουρα την ψήφο μου (και ίσως μάλιστα μια συνεισφορά μου) είναι εκείνο που το σύνθημά του θα ήταν: “Καταπιανόμαστε με όλα" Πράγμα που φυσικά ισχύει. Και όπου η πολιτική και η θρησκεία ανακατεύονται, το ίδιο μπορεί κι ο καθένας.



Δεδομένου της αγωνιώδους φάρσας της πρόσφατης αμερικανικής πολιτικής, αναρωτιέμαι αν έχετε κάποια λόγια σοφίας να μας ψιθυρίσετε. Το κοπάδι είναι ταραγμένο, υπάρχει μια νευρική μετακίνηση των οπλών. Συμβαίνει κάτι εδώ ή κοιτάζουμε προς τους αφαλούς μας αντί για την ανατολή του ήλιου;

Λοιπόν, είναι κοντινό το ταξίδι από τον αφαλό στο «καθαρό φως», έτσι ο αφαλός (αντικριστά με τον αφαλό του εραστή) είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσουμε. Ο διαλογισμός, το ομφαλικό ή το μαντάλα, μπορεί να οδηγήσει σε έξ-αρση και η έξαρση μπορεί να προωθήσει τη συνειδητοποίηση: ειδικά τη συνειδητοποίηση ότι τελικά όλα είναι θέατρο του κόσμου (πάλι αυτή η λέξη), όλα, και ο καθένας μας θα πρέπει να δουλέψει για να τελειοποιήσει το ρόλο του, να παίξει με ειλικρίνεια, με χιούμορ και, ει δυνατόν, με χάρη.

Εν τω μεταξύ, αν ο ρόλος μας περιλαμβάνει τον "ψηφοφόρο", τότε θα πρέπει να ψηφίσουμε τον υποψήφιο με τους λιγότερους δεσμούς με τον εταιρικό φασισμό (τη τρέχουσα κατεύθυνση της κυβέρνησης στις ΗΠΑ), εκείνον με το λιγότερο ναζιστικό κούρεμα.

Όσον αφορά εμένα, παρακολουθώ τις τελευταίες ανακαλύψεις στην αστροφυσική (π.χ. τα βαρυτικά κύματα), που δίνουν ηθική υποστήριξη στους νεαρούς διαδηλωτές στους δρόμους - και μας βγάζουν έξω για ζουμερά ντόνατς.

A Conversation with Tom Robbins

Μy strategy is to try to live as if that day were already here

Tony Vigorito : Ας ακούσουμε περισσότερα για αυτό το θαύμα, μεταφορικά ή κυριολεκτικά. Δεδομένου του τρόπου με τον οποίο μια οικολογική θηλιά σφίγγεται με λαβή θανάτου από τις απαρχαιωμένες οικονομικές δομές, η ανθρωπότητα φαίνεται να προσεγγίζει κάτι που μοιάζει με το ηχητικό φράγμα, με όλο το αεροσκάφος να φρικιά και να απειλείται με διάλυση. Οι τεράστιες δυνάμεις της απληστίας και του εγωισμού είναι αποφασισμένες να επιβάλουν την άγνοια και τα όπλα της μαζικής ψευδολογίας και της απόσπασης της προσοχής είναι πιο τρομακτικά από ποτέ. Με ποιο τρόπο κείται κάποια ελπίδα ή είναι απλώς μια ανθρωποκεντρική ματαιοδοξία να πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε κάτι διαφορετικό από ένα αδιέξοδο στην εξέλιξη;

Tom Robbins : Αν ισχυριζόμουν την εκ των προτέρων γνώση της φύσης οποιουδήποτε επικείμενου θαύματος, θα με κατηγορούσαν δικαιολογημένα ότι διέσπειρα fake news (ή θα θεωρούσαν ότι άξιζαν μόνο για το κελί μου). Αυτό που ακολουθεί, ωστόσο, είναι μια ψίχα εικασίας.

Στο πρόσφατο βιβλίο του, Πώς να αλλάξετε το μυαλό σας, ο Michael Pollan αναφέρει ότι μια σειρά από εξαιρετικά αξιόπιστα ιδρύματα (ιατρικά και ακαδημαϊκά, στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό) ασχολούνται πρόσφατα με σοβαρή ψυχεδελική έρευνα. Τι θα γινόταν αν τελικά υπήρχε ευρύτατη, νόμιμη, συνετή - ακόμα και φωτισμένη - χρήση αυτών των φυσικών μυστηρίων που αλλάζουν το μυαλό, μήπως δε θα έγερνε τη ζυγαριά για χάρη της Μητέρας Φύσης;

Φυσικά, δεδομένου ότι πιθανότατα θα βολτάρουν στο Μανχάταν ποντίκια με φτερά προτού συμβεί αυτό, γιατί να μην διεξάγουμε ένα πείραμα, να εξετάσουμε μια εναλλακτική λύση; Αντί να περιμένουμε και να αγωνιζόμαστε γι 'αυτό, γιατί κάποιοι από εμάς δε φροντίζουμε απλά να αρχίσουμε να συμπεριφέρονται σαν να ήταν ήδη εδώ αυτό το θαύμα;

............