Υπομονή, το παλιό καταρρέει

...Ίσως να είναι ίχνος παρηγοριάς η παράδοξη, δυσεξήγητη σύνεση (σχεδόν σοφία) του πολλαπλά ευτελισμένου λαού μας, που ξέρει ακόμα να φιδοπερπατάει στο ναρκοπέδιο του πολιτικού μας σκηνικού:
Τόλμησε, με απίστευτη αξιοπρέπεια, ένα «όχι» στον χυδαίο εκβιασμό (Τράπεζες κλειστές - καταιγισμός απειλών) από την «Ευρώπη των φώτων».
Εμπιστεύτηκε ξανά το ανύπαρκτο φιλότιμο της εκτρωματικής «Αριστεράς» που παραπάνω περιγράψαμε, ίσως για να δηλώσει, με ρίσκο ζωής ή θανάτου, πόσο ανυπόφορη του είναι πια η γαλαζοπράσινη πεθαμενίλα.

Ακόμα και στην επιθανάτια φάση, ένας λαός με ιστορία μπορεί να εκπλήξει.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

ISIS

Απέναντι στους μαχητές του θανάτου οι μόνοι που μπορούν να αντιπαρατεθούν
(όχι για να νικήσουν αλλά για να εξισορροπήσουν)
είναι κάποιοι παλαβοί -που δε φοβούνται το θάνατο- μαχητές της ζωής

ISIS

Είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι όλα μας αφορούν, ακόμα κι αν γίνονται κάπου "μακριά" μας, και κανείς -κυριολεκτικά- πια δε μπορεί να κοιμάται ήσυχος.

Όπως με θωρείς με γράψε

Πιστεύω ...ότι οι κοινωνίες του μέλλοντος θα ‘ναι κοινωνίες λιγότερο δαπανηρές σε ενέργεια. Και ποιες είναι οι λιγότερο δαπανηρές κοινωνίες σε ενέργεια;

Κοιτάξτε να δείτε. Από την μικρή μου εμπειρία, κι από το λίγο μυαλό που διαθέτω, είναι οι κοινωνίες του «Όπως με θωρείς με γράψε».
...
Γιατί, το να πω εγώ την αλήθεια ... είναι μια πολύ οικονομική συνθήκη.

Γιατί εάν πω ένα ψέμα, πρέπει να θυμάμαι τι είπα στον καθέναν, κι αυτό το πράγμα σημαίνει μια δυσλειτουργία, μια σπατάλη αποθήκευσης, μια σπατάλη ενέργειας.

Χαΐνης

Αλλά η ζωή πάντα κερδίζει στο τέλος

Έρωτας στα χρόνια της προσφυγιάς

Επομένως, έχει έρθει η στιγμή να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό

και είναι ξεκάθαρο ότι, για τους καλύτερους και τους χειρότερους λόγους, η σημερινή Ελλάδα βρίσκεται στην ιδανική θέση για να επιχειρήσει κάτι τέτοιο. Ας αφήσουμε επιτέλους τους παλιούς βασιλιάδες στην άκρη και ας δώσουμε στους απλούς πολίτες πραγματική πολιτική εξουσία. Άλλωστε, ποιος πιστεύει στ’ αλήθεια ότι θα κάνουν χειρότερη δουλειά από όσους εκλέγαμε μέχρι τώρα;

Στην Αρχαία Ελλάδα η διέξοδος της κρίσης

Ο Αλέξης Τσίπρας όφειλε

...Η αρχαία ελληνική δημοκρατία θα είναι πάντοτε κάτι ριζικά διαφορετικό από την «αντιπροσωπευτική» δυτική, τη θεμελιωμένη στο «ατομικό δικαίωμα» και όχι στο «κοινόν άθλημα».

Η διαφορά δεν σημαίνει οπωσδήποτε αντιπαλότητα ή εχθρότητα. Αλλά η σκόπιμη εξάλειψη της διαφοράς είναι έγκλημα, που στερεί την ανθρωπότητα από δυνατότητες ζωτικών επιλογών, από πλούτο πολύτιμο ανοιχτών δυνατοτήτων προσανατολισμού. Ο ελληνικός τρόπος του βίου ήταν πάντοτε κοινωνιοκεντρικός, ο δυτικός θωρακισμένα ατομοκεντρικός. Ελληνική είναι η προτεραιότητα (άθλημα και ρίσκο) της σχέσης, δυτική η σιγουριά της σύμβασης. Η αλήθεια για τον Έλληνα είναι εμπειρική - κοινωνούμενη βεβαιότητα, για τον Δυτικό τεκμηριωμένη νοητική «πεποίθηση».

Δεν είμαστε ούτε ανώτεροι ούτε υπέρτεροι. Ήμασταν κάποτε διαφορετικοί. ...

Το παιχνίδι έχει τελειώσει. Επιτελεύτια θα παραμείνει η εικόνα των συλλαλητηρίων που οργανώθηκαν για την υποστήριξη του «ναι»: η «καλή κοινωνία» των Αθηνών, κομμωτηριασμένη, μακιγιαρισμένη, σικάτη, με υψωμένες τις δαχτυλιδοφορτωμένες γροθίτσες των κυριών, να τσιρίζει υστερικά: Ε-βρώ-πη, Ε-βρώ-πη! Ευρώπη σημαίνει χρήμα, πακέτα επιδοτήσεων, «προγράμματα» για τις κομματικές ατσίδες – Ευρώπη λοιπόν, κι ας πάει και το παλιάμπελο, η Ελλάδα.

Ο Αλέξης Τσίπρας όφειλε να λογοδοτήσει σε έναν αφελληνισμένο λαό για την υπεράσπιση μιας ακατανόητης, για όλους πια, ελληνικότητας.

Χρήστος Γιανναράς

Μετράει το συναίσθημα...

που δημιούργησε η μάχη που δώσαμε επί επτά μήνες, διεκδικώντας το δίκιο του ελληνικού λαού.

(Η μοναδική αποστροφή του Αλ.Τσίπρα στο debate που δίνει μια μικρή ελπίδα ότι δε τέλειωσε ακόμα...)

Ύστατη έκκληση

(in English)(en castellano)(em português)(in Deutsch)(en français)(in italiano)(en català)(en galego)(en euskera)(en asturianu)(en aragonés)(en Esperanto)

Αυτή είναι παραπάνω από μια οικονομική και καθεστωτική κρίση: είναι μια κρίση πολιτισμού

Οι Ευρωπαίοι πολίτες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, πιστεύουν ότι η σημερινή καταναλωτική κοινωνία μπορεί «να βελτιωθεί» (και πρέπει να το κάνει) στο μέλλον. Ταυτόχρονα, σημαντικό μέρος των κατοίκων του πλανήτη ελπίζουν ότι θα προσεγγίσουν τα δικά μας επίπεδα υλικής ευημερίας. Ωστόσο, το επίπεδο παραγωγής και κατανάλωσης επιτεύχθηκε μέσα από τη κατασπατάληση των φυσικών και ενεργειακών πόρων, και τη διάρρηξη των οικολογικών ισορροπιών της Γης.

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι κάτι νέο. Οι πιο διορατικοί ερευνητές και οι επιστήμονες εκπέμπουν στοιχειοθετημένα σήματα κινδύνου από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 του εικοστού αιώνα: αν συνεχιστούν οι παρούσες αναπτυξιακές τάσεις (στην οικονομία, στη δημογραφία, στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, στη παραγωγή ρύπων και στην αύξηση των ανισοτήτων) το πιο πιθανό αποτέλεσμα για τον εικοστό πρώτο αιώνα είναι η πολιτισμική κατάρρευση.

Σήμερα πληθαίνουν οι ειδήσεις που δείχνουν ότι ο δρόμος της ανάπτυξης οδηγεί ήδη σε μια γενοκτονία σε αργή κίνηση. Η μείωση της διαθέσιμης φτηνής ενέργειας, τα καταστροφικά σενάρια κλιματικής αλλαγής και οι γεωπολιτικές εντάσεις για τους φυσικούς πόρους δείχνουν ότι οι τάσεις προόδου του παρελθόντος γίνονται κομμάτια.

Μπροστά σε αυτή τη πρόκληση δεν αρκούν οι διακοσμητικοί εξορκισμοί της αειφόρου ανάπτυξης, ούτε το απλό στοίχημα των οικολογικών τεχνολογιών, ούτε η υποτιθέμενη «πράσινη οικονομία» που καλύπτει την γενικευμένη εμπορευματοποίηση των φυσικών αγαθών και των οικοσυστημικών υπηρεσιών. Οι τεχνολογικές λύσεις, τόσο στην περιβαλλοντική κρίση όσο και στην ενεργειακή παρακμή, είναι ανεπαρκείς. Και επιπλέον, η οικολογική κρίση δεν είναι ένα επιμέρους ζήτημα αλλά είναι καθοριστικής σημασίας για όλες τις πτυχές της κοινωνίας: διατροφή, μεταφορές, βιομηχανία, δόμηση, πολεμικές συγκρούσεις… Πρόκειται, σε τελική ανάλυση, για τη βάση της οικονομίας μας και της ζωής μας.

Δεν φοβηθήκατε λιγάκι;

Πολύ αργότερα, ομολογώ ότι ένιωσα έναν φόβο απροσδιόριστο, αλλά για λίγο. Δεν είμαι πια ο ίδιος. Δεν θα νοιαστώ ποτέ για χρήματα -όχι ότι με ενδιέφεραν ιδιαίτερα-, ούτε για τα γεράματά μου ούτε μήπως δεν προικίσω την κόρη μου ούτε μήπως δεν έχει να σπουδάσει. Όχι, μετά από αυτό που είδαν τα μάτια μου: φτωχούς, καταφρονεμένους να ψηφίζουν ελευθερία κι όχι την αγωνία για τις λιγοστές καταθέσεις τους. Αυτοί με έκαναν να μη φοβάμαι. Ναι, ο Κλεονάκος δεν τρομάζει πια ούτε από δραχμή ούτε από λιμό ούτε από σεισμό. Το σημαντικότερο όλων είναι οι άνθρωποι, εκεί αξίζει να επενδύεις. Καθώς ωριμάζουμε συνειδητοποιούμε το ανύπαρκτο μέγεθος της ατομικότητας και ότι είμαστε αναπόσπαστο μέρος μιας ολότητας. Γιατί άραγε η κάθε μέλισσα είναι πρόθυμη, χωρίς να προηγηθεί καμιά σκέψη, να θυσιαστεί για την αγέλη της; Οι πρώτες 500 πεθαίνουν όχι από γενναιότητα ή πολιτική απόφαση, αλλά γιατί γνωρίζουν καλά ότι αν τελικά επιβιώσει η αγέλη θα ζήσουν μέσω των παιδιών τους. Όλα τα παιδιά που έρχονται είναι τα παιδιά ημών, των προηγούμενων. Αν φερθούμε σαν τις μέλισσες θα σώσουμε τη χώρα. Όλοι μαζί μπορούμε να κουνήσουμε τη γη από τη θέση της. Τώρα πια δεν γίνεται να κάνουμε πως δεν το ξέρουμε. Μην το ξεχάσουμε, μην επιστρέψουμε στις ψευτοασφάλειές μας...

Κλέων Γρηγοριάδης

Μόνοι μας οι Έλληνες επιλέγουμε...

Οι καιροί είναι πονηροί, αλλά οι Έλληνες, με πείρα και πάθη αιώνων, πρέπει να έχουν πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής.

Πέρα από ρητορείες και ιδεολογήματα δημόσιας κατανάλωσης, η Ελληνική φιλοσοφία αναζητούσε πρωτίστως την αλήθεια, κι αυτός ο πόθος διέπλαθε ελεύθερους ανθρώπους. Ανθρώπους που μπορούσαν να αγωνισθούν, να υπομείνουν, να αγαπήσουν, να πεθάνουν και να αναστηθούν.

Στις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας αρνήθηκαν τον άρτο της εξάρτησης και του εξευτελισμού, και προτίμησαν το ψωμί του ιδρώτα τους. Δεν υπήκουσαν στον φόβο, γιατί είχαν λόγο για την αιωνιότητα, λόγο που δεν τον χωρούσαν οι εχθροί τους—Πέρσες, Άβαροι, Οθωμανοί, Ιταλο-γερμανικός άξονας. Δεν φοβήθηκαν ούτε τους κάθε λογής Εφιάλτες και δοσίλογους που ξεφύτρωναν ανάμεσά τους.

Δεν ήταν κλεισμένοι στον εαυτό τους, αλλά αληθινοί κοσμοπολίτες, για τους οποίους "εθνικό" είναι το αληθινό.

Έτσι έγιναν φως και έδωσαν φως, ώστε να εμπνέεται η Ευρώπη και ο κόσμος όλος την αυταπάρνηση και την πίστη, την αρετή και την τόλμη που θέλει η ελευθερία.

Όμως, υπάρχουν δύο Ευρώπες: η Ευρώπη των ελεύθερων και δημιουργικών πνευμάτων, και η Ευρώπη των κερδοσκόπων και τοκογλύφων, το κακότεχνο αυτό μόρφωμα του μαμωνά της αδικίας, που έρχεται σήμερα να χειραγωγήσει και να αφαιμάξει λαούς και τόπους.

Σ' αυτό πιεζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια να υποταχθούμε πλήρως και άνευ όρων. Ώστε να χτισθεί μια νέα Ελλάδα, τραγικά εκποιημένη, και ένας νέος Έλληνας, φθηνός και εξαγοράσιμος, δεμένος στο άρμα μιας παγκόσμιας ολιγαρχίας.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και τούτο: ότι μήτε η Ευρώπη μήτε άλλος κανείς άνθρωπος μπορεί να μας σώσει ή να μας καταστρέψει. Μόνοι μας οι Έλληνες επιλέγουμε και κατεργαζόμαστε τη σωτηρία ή τον αφανισμό μας. Θέλει προσωπικό μόχθο και άσκηση να μάθεις να είσαι ελεύθερος άνθρωπος.

Στώμεν καλώς. Στην πέτρα της σιωπής και της προσευχής ας ακονίσουμε τον νου και την καρδιά μας. Ας ανασύρουμε τα μηνύματα του παρελθόντος, τις σημερινές μας ευθύνες και τις πραγματικές μας δυνάμεις. Έτσι θα απαντήσουμε γόνιμα στην πρόκληση και στην πονηρία των καιρών μας.

Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου

Ένα απρόσμενο λαϊκό ήθος

Μεθοδικά διεφθαρμένη και εξηλιθιωμένη με την ποδοσφαιρολαγνεία και τον κρατικό τζόγο η ελλαδική κοινωνία, άγλωσση, ανιστόρητη, με πουλημένη την ψυχή της στη λατρεία του μαμωνά, έδειχνε να εγγυάται ένα θρίαμβο σαρωτικό του «ναι»: την απόλυτη κατάφαση στο χρήμα, στην καταναλωτική υστερική μονοτροπία. «Ναι» στον εκβιασμό των παντοδύναμων αγορών, στην πρόκριση του ειλωτισμού με μόνη προσδοκία τον παρά. Η θηλιά στον λαιμό (οι κλειστές τράπεζες ωμή τρομοκρατία), το φάσμα της λιμοκτονίας να παραμονεύει στο επόμενο εικοσιτετράωρο. Και μέσα σε αυτές τις εξωφρενικές συνθήκες, η παρακμιακή ελλαδική κοινωνία έκανε την έκπληξη: Χωρίς εξάρσεις, χωρίς επαναστατικές ιδεοληψίες, σεμνά, ήρεμα, σοβαρά, το 62% του λαού είπε «όχι». Και οι μανιασμένοι κοσμοκράτορες αφηνίασαν.

Μέλλον ευρωπαϊκό και μέλλον των Ελλήνων

Πλέω σε πελάγη ευτυχίας μετά το «όχι»

Ο κόσμος ολόκληρος χόρευε στους δρόμους την Κυριακή το βράδυ και όχι μόνο οι Έλληνες. Πλέω σε πελάγη ευτυχίας! Η ομορφιά της ψήφου είναι ότι έχουμε ένα καθαρό «όχι». Δεν είναι ένα «ναι στη δραχμή», δεν είναι «ναι στο έθνος» ή ακόμα «ναι στο οικονομικό χάος που μπορεί να ακολουθήσει». Δεν στηρίζεται σε υπολογισμούς προσωπικού οφέλους, είναι απλά ένα ηχηρό «όχι». Σημαίνει «φτάνει!», «αρκετά!». Φτάνει πλέον ο εξευτελισμός, φτάνει η διαρκής υποταγή των ανθρώπινων δυνατοτήτων μας στην ανοησία του χρήματος. Ελπίδα, οργή και αξιοπρέπεια έχουν αναδυθεί, προκειμένου να αμφισβητήσουν την τύφλωση και την αυτάρεσκη βλακεία των εκπροσώπων του κεφαλαίου. Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί, καθώς το κεφάλαιο ανταποδίδει τα χτυπήματα, αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο και θαυμάσιο «όχι». Ας χορέψουμε λοιπόν!

Η Εφημερίδα των Συντακτών

Αν δεν τολμήσουμε, δεν έχει νόημα να ζούμε.

• Όχι ή ναι;

Η Ελλάδα με το «όχι» έγραψε ιστορία. Μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο ευρώ, αλλά και με αξιοπρέπεια. Οπως ήταν αναμενόμενο, νίκησε η αλήθεια του λαού. Κι αυτή την αλήθεια ας τη δούμε κατάματα συνειδητοποιώντας σε τι χώρα ζούμε, ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Μη νομίζετε ότι είμαι καμιά αισιόδοξη. Ζούμε την πιο δύσκολη φάση της Ευρώπης, το κακό παιχνίδι ξεκινά από εδώ. Θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες, που θα βράσουν σε καυτό νερό.

Εγώ δεν θα τσακωθώ με κανέναν ό,τι κι αν έχει ψηφίσει. Θα τον κοιτάξω στα μάτια και θα προχωρήσουμε μαζί. Είμαι και θέλω να είμαι Ευρωπαία. Αυτή είναι η κουλτούρα μου, τα διαβάσματά μου, η τέχνη που παρακολουθώ. Εκεί ταξιδεύω, εκεί μπορώ να δουλέψω αν θέλω. Αλλά θέλω επίσης όταν έρχεται κάποιος αρχηγός ξένου κράτους να μην είμαι αναγκασμένη να μένω σπίτι επειδή κλείνουν όλοι οι δρόμοι της πόλης μου. Τόσο με αγαπούσαν αυτοί οι ηγέτες που έπρεπε να μείνουν έρημες περιοχές ολόκληρες για χάρη τους;

• Θα τα καταφέρουμε;

Πιστεύω ότι αν μιλάς αληθινά, σε ακούει το σύμπαν, γιατί η κραυγή βγαίνει από μέσα σου. Ασχετα με το αν η ζωή είναι μικρή και δεν προλαβαίνουμε να δούμε το θαύμα της στάσης που κρατούμε... Οι πρόγονοί μας δεν είπαν ότι η ζωή είναι περίπατος. «Δεν είναι εύκολες οι θύρες αν η χρεία τις κουρταλεί», έλεγε ο Σολωμός. Αν δεν τολμήσουμε, δεν έχει νόημα να ζούμε.


Οι ανυπότακτοι ήταν πάντα επικίνδυνοι

Η Εναλλακτική πρόταση

Εναλλακτική πρόταση ή και σαφώς αντιπρόταση είναι ο Ελληνισμός, όχι στο επίπεδο της ιδεολογίας (εθνικισμού, θρησκοληψίας, πολιτικού αυταρχισμού), αλλά στο έμπρακτο επίπεδο του «τρόπου»: άλλου νοήματος, άλλης πρακτικής, άλλων στόχων της συλλογικότητας και των θεσμών της.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Η Ευρώπη γεννήθηκε από το Σχίσμα

Στοιχείο ταυτότητας του ελληνικού «τρόπου» ή πολιτισμού ήταν η απόλυτη προτεραιότητα της αναζήτησης του αληθούς: να κατορθώσουμε το αληθές ως «τρόπο» της ύπαρξής μας. Τότε η γλώσσα είναι γεγονός κοινωνίας της εμπειρίας του αληθούς, η Ιστορία πεδίο πολιτικής πραγμάτωσης του αληθούς (πραγμάτωσης του κοινού αθλήματος της «πόλεως»), η μεταφυσική επίσης άθλημα έμπρακτης μετοχής σε εκείνο τον κοινωνούμενο «τρόπο» που οδηγεί στο να υπάρχεις επειδή ελεύθερα θέλεις να υπάρχεις, και θέλεις να υπάρχεις επειδή αγαπάς.

Κριτική πρόσληψη, όχι στείρα μίμηση

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ (Δημοσιευμένο 26/6/15 4:24 π.μ.)

Ελληνίδες, Έλληνες,

Σήμερα, εκεί που ήμουν στο γεύμα εργασίας ακούω μια φωνή μέσα μου σαν από έναν αρχαίο παππού να μου λέει "τοῖς ἐγρηγορόσιν ἕνα καὶ κοινὸν κόσμον εἶναι τῶν δὲ κοιμωμένων ἕκαστον εἰς ἴδιον ἀποστρέφεσθαι". Κι αμέσως μετά μια φωνή σαν από ένα πιο κοντινό παππού να μου φωνάζει "Τι ψυχή θα παραδώσεις ωρέ;"
Και σαν να ξύπνησα ξαφνικά, κοιτάω γύρω μου και βλέπω καμιά τριανταριά  φοβισμένα ανθρωπάκια να συζητούν πώς σήμερα το βράδυ δε θα πνιγούν 1000 αλλά 999 μετανάστες στη Μεσόγειο και να τσακώνονται ποιος θα πάρει αυτόν τον ένα που θα σωθεί, ενώ στ' αλήθεια το μόνο που τους νοιάζει είναι πως δε θα χάσουν τη καρεκλίτσα τους σε γεύματα σαν κι αυτό.
Δεν άντεξα άλλο, βγήκα τρέχοντας και να μαι τώρα εδώ να σας λέω αυτά τα λόγια.
Κατ' αρχήν να απολογηθώ μπροστά σας γι' αυτά που έκανα και είπα όλους αυτούς τους μήνες χωρίς τελικά να ξέρω τι μου γίνεται. Από μικρός ονειρευόμουν ένα κόσμο καλύτερο. Έμπλεξα με τα κομματικά γρανάζια, βρέθηκα πρόεδρος στο κόμμα μου και αποφασίσαμε ότι τώρα είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε πράξη αυτά που σκεφτόμασταν τόσο καιρό. Δεν είχαμε σχέδιο, πιστεύαμε όμως ότι είχαμε δίκιο και στο τέλος θα κέρδιζε η φωνή της λογικής, τρομάρα μας.
Θόλωσε το μυαλό μου τόσο, που με δέχτηκαν σαν ισότιμό τους πρωθυπουργό, που τους άφησα να μου πιάσουν και το κ...  Αυτοί όμως πήραν θάρρος, που τους έδωσα εγώ,  και μου ζήτησαν να πέσω τελείως στα τέσσερα, ίσως γιατί αυτό το τρόπο τον έχουν δοκιμάσει κι οι ίδιοι.
Ε, αυτό δε μπορώ να το κάνω, έχω κι ένα λαό πίσω μου.
Εννοείται αύριο Παρασκευή θα είναι κλειστές οι τράπεζες και θα υπάρξουν περιορισμοί στις αναλήψεις από τα ATM.
Εκλογές δε προλαβαίνουμε να κάνουμε τώρα, πρέπει να δράσουμε άμεσα με το μόνο δημοκρατικό θεσμό που έχουμε σήμερα, με αυτή τη Βουλή έστω κι αν βγήκε με καλπονοθευτικό νόμο.
Μέχρι τη Κυριακή το βράδυ θα πρέπει να έχει αποφασίσει πως θα πορευτούμε από Δευτέρα. Καλώ όλες τις υγιείς δυνάμεις της Βουλής και του Έθνους σε συμπόρευση.
Προτείνω μονομερή διαγραφή του χρέους. Εδώ θα πρέπει να πω ότι οι Έλληνες έχουμε φιλότιμο και μόλις αρχίσουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας θ' αρχίσουμε να ξεπληρώνουμε τα χρέη μας αρχίζοντας απ' τον πιο φτωχό λαό και με τρόπους που θα σκεφτούμε και θα συνεννοηθούμε με τις οργανώσεις του.
Το πρώτο καιρό θα είμαστε πολύ στριμωγμένοι αλλά πιστεύω ότι εφόσον ο πλούτος μας δε θα πηγαίνει στα κοράκια  σύντομα θα αρχίσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια αφού ήδη έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα.
Από το ευρώ δε θα φύγουμε αν δεν το σκεφτούμε νηφάλια και το αποφασίσουμε εμείς.
Καλώ όλους τους λαούς της γης να μας συμπαρασταθούν και να αγωνιστούν μαζί μας ενάντια σ' όσους τόλμησαν να φερθούν έτσι στο περήφανο λαό μας.
Τέλος καλώ όλους τους ελεύθερους ανθρώπους που μπορούν, να έρθουν στην Ελεύθερη Ελλάδα όχι για να εξυπηρετηθούν από ένα γκαρσόνι αλλά για να γιορτάσουν μαζί με την Ελληνική Ψυχή που ΞΥΠΝΗΣΕ!

Έχει τυφλωθεί ολόκληρος ο κόσμος και δε βλέπει τι γίνεται;

Η Χάνα είναι μια γενναία γυναίκα από τη Συρία. Εγκατέλειψε τη χώρα και το σπίτι της για να σώσει την οικογένειά της. Μετά από επίπονο και μακρύ ταξίδι, μέσω της Ελλάδας, κατάφερε να βρει ασφάλεια στην Αυστρία. Με μία συγκλονιστική επιστολή προς τη Γενική Διευθύντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Μαριέττα Προβοπούλου, την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, περιγράφει τα δεινά του Συριακού λαού και ζητάει από τους Έλληνες να μην κλείνουν τα μάτια μπροστά στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση του πλανήτη. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Πρόσφυγα (20 Ιουνίου), οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δημοσιεύουν το κείμενο της Χάνα, κατόπιν επιθυμίας της να δημοσιευθεί στην Ελλάδα*

«Αγαπητή Μαριέττα,

Μας ζήτησες να σου γράψουμε αναλυτικά για την κατάστασή μας και τι περάσαμε για να φτάσουμε εδώ. Θα είμαι σύντομη, γιατί δεν μιλώ καλά τη γλώσσα. Αν παρακολουθείς την επικαιρότητα, θα ξέρεις γιατί έπρεπε να αποδράσουμε από το σπίτι μας. Αυτή είναι η σωστή λέξη – αποδράσαμε. Αποδράσαμε για να σώσουμε τα παιδιά μας από το θάνατο που πήρε τη ζωή 200 χιλιάδων ανθρώπων. Τα σπίτια μας καταστράφηκαν, οι δικοί μας μπήκαν φυλακή, τις γυναίκες τις βίασαν. Αυτό το γράμμα δεν μπορεί να μεταφέρει το μέγεθος του πόνου, της αδικίας, του φόβου που νιώθουμε.

Οι ευρωπαϊκές χώρες εκφράζουν την συμπαράστασή τους και δηλώνουν πρόθυμες να μας δεχτούν σαν πρόσφυγες πολέμου. Αλλά για τι είδους υποδοχή μιλάμε και με ποιους όρους; Είναι πρόθυμες να μας δεχτούν, αλλά δεν μας επιτρέπουν να έρθουμε αεροπορικώς, δεν μας επιτρέπουν να έρθουμε από τη θάλασσα, δεν μας επιτρέπουν να έρθουμε νόμιμα από τη στεριά. Άρα; Μας το λένε ξεκάθαρα: πρέπει να γίνει η ζωή μας κόλαση, πρέπει να κινδυνεύσουμε να πεθάνουμε, μέσα σε φουσκωτές βάρκες που δεν ξεπερνούν τα τρία μέτρα μήκος και ταξιδεύουν με 60 πρόσφυγες μέσα στη νύχτα. Το ερώτημα είναι αν θα φτάσουμε ή αν θα μείνουμε για πάντα θαμμένοι στη θάλασσα – είναι θέμα τύχης.

Ακόμα και αν προσπαθήσουμε να έρθουμε από τη στεριά, πρέπει να διασχίσουμε δάση και βουνά, να κρυβόμαστε μέσα σε εγκαταλειμένα τρένα, να βρεθούμε στο έλεος κάθε λογής μαφίας και λαθρέμπορων που μας παίρνουν τα λεφτά και την αξιοπρέπεια και βάζουν σκληρούς όρους προκειμένου να μας αφήσουν να περπατήσουμε αυτά τα δύσβατα μονοπάτια.

Δεν μπορώ να σου δώσω να καταλάβεις τι περάσαμε για να φτάσουν τα τέσσερα παιδιά μου στην Ευρώπη, κι ευχαριστώ το Θεό που τα κατάφεραν να φτάσουν ασφαλή. Εκατοντάδες άλλοι πέθαναν και συνεχίζουν να πεθαίνουν καθώς το προσπαθούν. Αναρωτιέμαι: αν οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν στ'αλήθεια να μας δεχτούν, γιατί δεν το κάνουν νόμιμα, μέσω των πρεσβειών τους; Έχει τυφλωθεί ολόκληρος ο κόσμος και δε βλέπει τι γίνεται; Θέλουν να εξαφανίσουν το συριακό λαό; Ποντάρουν πως θα πεθάνουμε πριν φτάσουμε; Ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό και γνωρίζουμε ότι η οικονομική του κατάσταση δεν του επιτρέπει να δεχτεί πρόσφυγες και να τους εξασφαλίσει παροχές. Για μας η Ελλάδα είναι χώρα τράνζιτ. Γιατί λοιπόν μας πιέζουν κι άλλο; Γιατί μας φυλακίζουν; Γιατί μας συλλαμβάνουν στο αεροδρόμιο, στο λιμάνι, ακόμα και στο δρόμο; Επειδή είμαστε πρόσφυγες;

Όταν μου ζήτησες να σου γράψω για την κατάστασή μας, είπες ότι το γράμμα θα μπορούσε να μείνει εμπιστευτικό. Γιατί; Δεν πρέπει να μείνει κρυφό. Πρέπει να δημοσιεύσεις τα πάντα – ονόματα, περιστατικά, γεγονότα. Πρέπει να αναλάβεις δράση γρήγορα και να πιέσεις τις ευρωπαϊκές χώρες να δεχτούν τους πρόσφυγες με ασφάλεια, χωρίς να τους αναγκάζουν να βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για την ελευθερία».

Η συγκλονιστική επιστολή μιας Σύριας

Ο αντίλογος ...

...Σήμερα ο λόγος για γόνιμη, προκλητική διαφορά του ελληνικού τρόπου από τον παγκοσμιοποιημένο πια τρόπο της Δύσης, παραπέμπει ή σε καραγκιοζιλίκια τύπου Καρατζαφέρη και Καμμένου ή σε ψυχοπαθολογικές υστερίες «γνησίων Ορθοδόξων».
Για να αρθρωθεί σοβαρός, έντιμος λόγος σε αυτό το πεδίο, προϋποτίθεται σπουδή της ελληνικής διαχρονίας, από τον Ηράκλειτο ώς τον Γρηγόριο Παλαμά και, κυρίως, κριτήρια αποτίμησης των δύο τρόπων. Η Τέχνη παραμένει, βέβαια, ο αποκαλυπτικότερος διασώστης κριτηρίων.
...

Χωρίς αντίλογο στη λογική των δανειστών | Χρῆστος Γιανναρᾶς

Η ουδέτερη Ελλάδα να γίνει το λίκνο του διεθνούς πολιτισμού...

...

Ίσως όμως ακριβώς γι’ αυτό δεν μπορούμε να μοιρολογούμε διαπιστώνοντας την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αλλά ως κληρονόμοι ενός μοναδικού Πολιτισμού, είμαστε υποχρεωμένοι πάντα να αναζητούμε την προοπτική, το Όραμα.

Ασφαλώς πολλοί θα έχουν διερωτηθεί για την σημερινή παρουσία μου στο βήμα της Ακαδημίας Αθηνών, κυρίως λόγω του προκεχωρημένου της ηλικία μου. Συνήθως για τα εξαιρετικά γεγονότα χρησιμοποιούμε μια εύκολη λέξη, την λέξη «σύμπτωση».

Όμως εγώ βαθιά μέσα μου γνωρίζω, ότι διάφορες χθόνιες και ουράνιες δυνάμεις συνωμότησαν, ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να διαλαλήσω μία και μόνη λέξη που θα ακουστεί στη συνέχεια, λέξη-κλειδί, που οδηγεί από το Χάος στην Αρμονία.

Για να συλλάβει κάποιος το μέγεθος και τη σημασία της Ελλάδας, πιστεύω ότι θα πρέπει να μπορέσει να τη δει διαχρονικά σε κοσμογονικές διαστάσεις και σε ιστορικά μεγέθη.

Τέλος, θα σου χρειαστεί το πείσµα µιας Αντιγόνης...

Αυτό που η μελέτη της πολιτικής οικονοµίας δεν µπορεί να πετύχει, από µόνη της, είναι να σου εµφυσήσει την απαραίτητη αισθητική προδιάθεση που βοήθησε έναν Smith, έναν Marx, έναν Keynes να ξεχωρίσουν. Γι’ αυτό θα χρειαστεί να συναισθανθείς την αντιφατικότητα των κοινωνιών µας: Την συµβίωση του πιο εντυπωσιακού ορθολογισµού µε τον χυδαιότερο παραλογισµό. Της χλιδής µε την απόλυτη φτώχεια. Της απαράµιλλης ελευθερίας των αγορών µε τα όλο και ψηλότερα τείχη που χτίζονται γύρω από τους ανθρώπους. Της αντικατάστασης της ανθρώπινης εργασίας µε µηχανές, την ώρα που οι πολλοί δουλεύουν όλο και περισσότερο για όλο και λιγότερα.
Καθώς προχωράς, θα σε κατακλύσει η ανάγκη της καλλιέργειας που προσφέρουν µόνο η λογοτεχνία, η µουσική, η ιστορία, το θέατρο, η τέχνη. Θα ενστερνιστείς την δραµατική αίσθηση µιας κοινωνίας ανθρώπων που διέπεται από µυστηριώδεις δυνατότητες τις οποίες πασχίζουµε να θέσουµε στην υπηρεσία µας, αλλά που συχνά µας θέτουν αυτές στην δική τους.
Ο Goethe και η Mary Shelley θα αποκτήσουν την ίδια βαρύτητα στην σκέψη σου όσο και οι κλασικοί της Πολιτικής Οικονοµίας. Οι χαρακτήρες τους, ο Faust και ο Frankenstein, θα σου υπενθυµίζουν αδιάκοπα πως οι προσπάθειες επέκτασης των ανθρώπινων δυνατοτήτων, µέσω της επιστήµης και του ορθολογισµού, απελευθερώνουν όχι µόνο ανέµους δηµιουργίας αλλά και δαιµονικές δυνάµεις που σφύζουν από ανορθολογισµό και απανθρωπιά, έξω από κάθε ανθρώπινο µέτρο, και µε καταστροφικά αποτελέσµατα.
Τέλος, θα σου χρειαστεί το πείσµα µιας Αντιγόνης ως αντίβαρο της αβάστακτης εξουσίας του κυνισµού που, στις µέρες µας, εµφανίζεται ως ρεαλισµός.

http://www.24grammata.com

Είσαι Έλληνας!

Το θαύμα να νοιώθεις... Έλληνας!

«Όταν μιλάω για την Ελλάδα, τα αισθήματα ξεχύνονται ποταμός μέσα μου και εμποδίζουν τα λόγια. Δε βρίσκω λόγια να περιγράψω αυτό που νοιώθω, το τόσο δυνατό που με συνεπαίρνει και με απογειώνει, το τόσο σταθερό που έγινε ο άξονας της ζωής μου, το τόσο υπέροχο που με κάνει να αισθάνομαι Άνθρωπος...»
Ο Sam Chekwas με τις δέκα μικρές ιστορίες του, που τις ονομάζει «Δέκα συναντήσεις με την Ελλάδα», προσδιορίζει το πεδίο της ενασχόλησής του, που είναι τα ελληνικά γράμματα και ο ελληνικός πολιτισμός. Πρέπει, γράφει, να μην αποποιείται ο Έλληνας την ταυτότητά του, «γιατί δεν γνωρίζει, γιατί κάποιοι δεν του έμαθαν τι σημαίνει να έχεις κληρονομιά τόσων αιώνων, κληρονομιά που υποχρεούσαι να τη μεταβιβάσεις και στις επόμενες γενιές...» και συνεχίζει: «Την ημέρα που θα πάψει ο Έλληνας να είναι κληρονόμος της μεγάλης του Ιστορίας, καήκαμε όλοι!»

Sam Chekwas

"Η Ελλάδα ήταν πάντα μια χώρα ανοιχτή σε όλους, τώρα όμως περνάει μια καταιγίδα και μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει το πολιτικό σύστημα. Πρέπει να σταματήσει άμεσα την εξαγωγή νέων και καλών μυαλών και να ανοίξει τα σύνορά της για κάθε πολίτη που αισθάνεται ότι θέλει να δημιουργήσει και να συνδράμει ώστε να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση» είναι τα πρώτα λόγια του Νιγηριανού Sam Chekwas, που από τα δώδεκά του ήθελε να γίνει Έλληνας. Αφορμή στάθηκε η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή: «Ίσως είναι το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει. Ήταν τόσο εντυπωσιακό το πόσο ψυχρός ήταν ο Κρέοντας», λέει στην «Α» ο Sam που τότε ήταν που ανακοίνωσε στους γονείς του ότι θέλει να σπουδάσει στην Ελλάδα. Εκείνοι τον ενθάρρυναν και έτσι έφτασε στη Θεσσαλονίκη. Όμως το πτυχίο του οδοντιάτρου δεν ήταν αρκετό, η φιλοσοφία, ο πολιτισμός και τα γράμματα ήταν το κεφάλαιο που ήθελε να κατακτήσει και το κατάφερε, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που η πολιτεία θα τον βραβεύσει για τη συνεισφορά του στο ελληνικό πολιτισμό: «Δεν χρειαζόταν καμία βράβευση, είναι σαν να ευχαριστείς τη μητέρα σου επειδή σε γέννησε», μας λέει.
Ο Sam δεν κατάφερε να πείσει αξιωματούχους και πολιτικούς πόσα θα μπορούσε να κερδίσει η Ελλάδα εκμεταλλευόμενη τον πολιτισμό και τα γράμματα. Η συνήθης απάντηση ήταν ότι αυτά είναι εμπορικά θέματα και καλύτερα να τα αφήσουμε στους επαγγελματίες, όπως χαρακτηριστικά του είπε κάποτε ένας υπουργός Πολιτισμού. Ο Sam δεν εγκατέλειψε την ιδέα, έφτασε στη Νέα Υόρκη και αφού άνοιξε το οδοντιατρείο του, το 1994 δημιούργησε το πρώτο του βιβλιοπωλείο στην Αστόρια. Ακολούθησε το 2001 το δεύτερο στο Μπρούκλιν. Παράλληλα, παρέδιδε δωρεάν μαθήματα ελληνικών σε μικρά παιδιά. «Ο Μέγας Αλέξανδρος έλεγε: ό,τι δεν γιορτάζεται, αποξενώνεται και πεθαίνει», εξηγεί στην "Α". Ο δήμαρχος Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ θα τον βραβεύσει, με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, για τη συνολική του προσφορά στα γράμματα.
"Αισθάνομαι άσχημα", μας λέει, "που δεν βοήθησα να αποτραπεί η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας. Η χώρα μας έμεινε πίσω, όχι γιατί δεν διαθέτει τα μυαλά ή την υποδομή για να φτάσει εκεί που της αξίζει, αλλά γιατί πάσχει από ηγέτες" σημειώνει ο Sam. Σχολιάζοντας τη δημοκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής, απαντά ότι οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές, αλλά τονίζει: «Πρέπει να πάψουμε να λέμε ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, γιατί αυτό δεν αντικατοπτρίζει το πανελλήνιο πνεύμα. Άλλωστε οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται σε άλλες χώρες και διαπρέπουν». Καθιστά σαφές πως η κυβέρνηση, η Εκκλησία και όποιος άλλος φορέας πρέπει να αφυπνίσουν τον κόσμο ενάντια σε αυτό το φαινόμενο και παράλληλα να δώσουν κίνητρα σε όποιον πολίτη του κόσμου θελήσει να δημιουργήσει και να συνεισφέρει στην οικονομία και τον πολιτισμό της Ελλάδας. «Η Ελλάδα είναι ζωντανή και θα παραμείνει ζωντανή στους αιώνες των αιώνων. Χρειάζεται απλά μια στροφή για να ξαναβρεί τον προορισμό της. Να κάνει αυτό που έκανε πάντα, να συνεισφέρει στον κόσμο με το πνεύμα, τον πολιτισμό της και τη γλώσσα» λέει ο Sam προτρέποντας να αναδείξουμε τον καταλληλότερο ηγέτη που θα τραβήξει τη χώρα μπροστά χωρίς σύνορα. «Αν ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε με αρρώστιες, πολέμους και άλογα να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό, τότε σίγουρα εμείς, με τόσα τεχνολογικά μέσα, έχουμε πολύ εύκολο έργο μπροστά μας» υπογραμμίζει με πάθος ο Δρ Sam Chekwas.
Ο ίδιος δίνει μια υπόσχεση ότι θα έρθει σύντομα στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο αλλά και για να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ στην αγαπημένη του πόλη των Ιωαννίνων, εκεί που οι λίμνες παντρεύονται με τα βουνά.

Ένας Νιγηριανός που διδάσκει ελληνικά

Το μάθημα που μας προσφέρει η αρχαία Ελλάδα

Το θέμα μας είναι τα όρια. Και συγκεντρωθήκαμε εδώ, σ’ αυτό το όριο της Ευρώπης, κοντά στη θάλασσα: την απέραντη, την απεριόριστη.

Υπάρχουν τα όρια της γνώσης - όταν αντιμετωπίζουμε στην απεραντοσύνη του κόσμου και το περιορισμένο μέγεθος του ανθρώπινου νου.

Υπάρχουν τα όρια της ζωής - όλοι θα πεθάνουμε, και ποιος θέλει να πεθάνει; Εγώ, όχι. Λεπτό το λεπτό, μέρα με τη μέρα, αντιμετωπίζουμε τρομακτικά οικολογικά όρια, τα όρια της ανθρώπινης ζωής πάνω στη Γη. Αντιμετωπίζουμε όρια στην κατανόηση, στην έννοια της ανθρώπινης κατανόησης, της συμπόνιας, της ανοχής.

Φαίνεται ότι στην Ευρώπη έχουμε φτάσει στα όρια της ανοχής, γιατί πλέον δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει Ευρώπη. Το 2014 μοιάζει όλο και περισσότερο με το 1914, όταν η Ευρώπη βυθίστηκε σε έναν μακρόχρονο, αιματηρό και άσκοπο πόλεμο, έναν πόλεμο για τα όρια: για τα εθνικά σύνορα, τα χαρακώματα, τις ιδιοκτησίες. Αντιμετωπίζουμε μια νέα παγκόσμια αταξία.

Αυτός είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε την Ελλάδα και που είμαι τόσο χαρούμενος που βρίσκομαι τούτο το απόγευμα στην Ελλάδα. Δεν είναι η Ελλάδα που έχει ανάγκη την Ευρώπη. Είναι η Ευρώπη που έχει ανάγκη τους Ελληνες. Οχι την αρχαία δόξα της Ελλάδας. Οχι τη χολιγουντιανή εκδοχή της αρχαίας Ελλάδας: λευκοί άνδρες με χλαμύδες. Οχι αυτό. Καθόλου. Αυτό είναι ιδεολογία, είναι ιδεολογική σαχλαμάρα. Να μας λείπει.