Αυτό που η μελέτη της πολιτικής οικονοµίας δεν µπορεί να πετύχει, από µόνη της, είναι να σου εµφυσήσει την απαραίτητη αισθητική προδιάθεση που βοήθησε έναν Smith, έναν Marx, έναν Keynes να ξεχωρίσουν. Γι’ αυτό θα χρειαστεί να συναισθανθείς την αντιφατικότητα των κοινωνιών µας: Την συµβίωση του πιο εντυπωσιακού ορθολογισµού µε τον χυδαιότερο παραλογισµό. Της χλιδής µε την απόλυτη φτώχεια. Της απαράµιλλης ελευθερίας των αγορών µε τα όλο και ψηλότερα τείχη που χτίζονται γύρω από τους ανθρώπους. Της αντικατάστασης της ανθρώπινης εργασίας µε µηχανές, την ώρα που οι πολλοί δουλεύουν όλο και περισσότερο για όλο και λιγότερα.
Καθώς προχωράς, θα σε κατακλύσει η ανάγκη της καλλιέργειας που προσφέρουν µόνο η λογοτεχνία, η µουσική, η ιστορία, το θέατρο, η τέχνη. Θα ενστερνιστείς την δραµατική αίσθηση µιας κοινωνίας ανθρώπων που διέπεται από µυστηριώδεις δυνατότητες τις οποίες πασχίζουµε να θέσουµε στην υπηρεσία µας, αλλά που συχνά µας θέτουν αυτές στην δική τους.
Ο Goethe και η Mary Shelley θα αποκτήσουν την ίδια βαρύτητα στην σκέψη σου όσο και οι κλασικοί της Πολιτικής Οικονοµίας. Οι χαρακτήρες τους, ο Faust και ο Frankenstein, θα σου υπενθυµίζουν αδιάκοπα πως οι προσπάθειες επέκτασης των ανθρώπινων δυνατοτήτων, µέσω της επιστήµης και του ορθολογισµού, απελευθερώνουν όχι µόνο ανέµους δηµιουργίας αλλά και δαιµονικές δυνάµεις που σφύζουν από ανορθολογισµό και απανθρωπιά, έξω από κάθε ανθρώπινο µέτρο, και µε καταστροφικά αποτελέσµατα.
Τέλος, θα σου χρειαστεί το πείσµα µιας Αντιγόνης ως αντίβαρο της αβάστακτης εξουσίας του κυνισµού που, στις µέρες µας, εµφανίζεται ως ρεαλισµός.
http://www.24grammata.com
