το μαγικό θέατρο δεν είναι για όλους

Είναι μια παρηγορητική ψίχα εικασίας, και μπορεί να υπάρχει κάτι περισσότερο από μια φρατζόλα αλήθειας σε αυτή. Εξάλλου, κάθε άλλο κοινωνικό κίνημα από την εποχή που είναι γνωστή ως η δεκαετία του '60 έχει προσγειωθεί στη δεξιά πλευρά της ιστορίας. Γιατί λοιπόν να προσποιούμαστε ότι δεν υπήρξε τίποτα προς ανακάλυψη στα σύνορα του μυαλού μας ή ότι ήταν απλώς ένα ανόητο καπρίτσιο; Η ερώτηση στην οποία οδηγούμαι είναι η εξής: Αν υποθέσουμε ότι είναι ακόμη δυνατό να περιγραφεί, τι περιέχεται μέσα σε αυτές τις εμπειρίες που είναι τόσο δυναμικά μετασχηματιστικό για τον τρόπο ζωής μας;

Πρώτον, όσον αφορά τους "ιπτάμενους αρουραίους", επίτρεψέ μου να καταρρίψω κάποια φαντασία μου ότι η ψυχεδελική χρήση θα μπορούσε κάποτε να είναι «ευρέως διαδεδομένη». Όπως επεσήμανε με μεγάλη ακρίβεια ο Hermann Hesse στο Steppenwolf , «το μαγικό θέατρο δεν είναι για όλους».

Προφανώς, τα χημικά στοιχεία σ’ αυτές τις ουσίες ενεργοποιούν υποδοχείς στον εγκέφαλό μας, που διαφορετικά βρίσκονται αδρανείς, αναμφισβήτητα για καλό λόγο καθώς θα ήταν σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσουμε μηχανήματα, να γράψουμε αναφορές, να διεξάγουμε πολέμους ή να ψήσουμε κέικ εάν ήταν μόνιμα λειτουργικοί.

Για όσους μπορούν να το αποδεχτούν, η ψυχεδελική εμπειρία είναι και προϊστορική και φουτουριστική, δημιουργώντας πολλαπλές ενοράσεις που δεν μεταφράζονται εύκολα στη γλώσσα. Παρέχουν στον χρήστη ένα φακό για τον περιβάλλοντα χώρο του/της, ο οποίος είναι ταυτόχρονα μικροσκοπικός, καλειδοσκοπικός, και, ας πούμε, "κοσμο-σκοπικός", εάν θέλουμε έναν πιο επιστημονικό όρο. Σίγουρα, μπορεί (και συχνά το κάνει) να προσφέρεται σε πνευματικές ερμηνείες. Και παρόλο που σβήνει στο χρόνο, παραμένουν αρκετά χνάρια για να αλλάξει (σε αρκετά θετικό βαθμό) τον τρόπο με τον οποίο κάποιος αντιλαμβάνεται την αποκαλούμενη "πραγματικότητα".

Για παράδειγμα, όταν η συνείδηση ​​ενός ατόμου ταξιδεύει μέσα στο στέμμα μιας μαργαρίτας, όπως και η δική μου στο πρώτο μου ταξίδι με LSD (ήταν σαν ένας καθεδρικός ναός από μαθηματικά και μέλι), κάποιος μπορεί να το πάει πιο μακριά και να αισθανθεί ότι κάθε μαργαρίτα στο λιβάδι έχει μια ταυτότητα εξίσου ουσιαστική με την δική του - από μόνο του δεν βοηθάει αλλά να κάνει κάποιον πιο ευαίσθητο στα θαύματα και τις βαθύτερες έννοιες του καθημερινού φυσικού κόσμου. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί τη μοχθηρή ευχή ότι εκείνοι που βρωμίζουν τον πλανήτη μας με σκοπό το κέρδος θα μπορούσαν κάποια στιγμή να φρυγανίζουν σαν κουφετάκια στο πυρ της κολάσεως. (Δεν ακούς τα διαβολάκια που τραγουδούν το Kum Ba Yah;)

A Conversation with Tom Robbins

Αγαπητέ μου Μίκη,

Μίκη, έμαθα από τον γέρο μου πατέρα (τον καλύτερο και πολυτιμότερο σύντροφο πού είχα και τον έχασα ξαφνικά…), ένα «σπλάχνο» της γενιάς σου και επίσης αγωνιστή για μια Ελλάδα χωρίς φασισμό και διχασμό, να διαχωρίζω τον αγνό Πατριωτισμό από τον Εθνικισμό,
τον Φασισμό από την Δημοκρατία. Έμαθα πώς το κάψιμο της σημαίας (της σημαίας για λευτεριά που τύλιξε τα φέρετρα των σκοτωμένων στα χιονισμένα μέτωπα και όχι της σημαίας της σκλαβιάς και της ντροπής δίπλα στον «Μαίανδρο» του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη και του Λαγού….) φέρνει περισσότερο κοντά τις κοινωνίες στον Φασισμό
και τις απομακρύνει από τον Διεθνισμό και αυτό που λέμε συνείδηση του «Παγκόσμιου Πολίτη»!
Ο γέρος μου ήταν ένας πραγματικός ανιδιοτελής Πατριώτης (σαν και σένα) που άνοιγε την αγκαλιά του σε κάθε άνθρωπο, κάθε πατρίδας, φυλής, χρώματος ή θρησκείας. Θεωρούσε πώς όποιος ήταν Πατριώτης είχε υποχρέωση να είναι και Διεθνιστής και το αντίστροφο. Είχε αρχή στην ζωή του αυτό που έλεγε και ο Μπακούνιν πώς «οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν την Πατρίδα τους και αυτό είναι μια φυσική πραγματική αγάπη»!

....

Μίκη στις παρυφές του παρόμοιου συλλαλητηρίου στην Θεσσαλονίκη στις 21/1 η χούλιγκαν νεοφασιστική και παρακρατική ορδή έκαψε τον κοινωνικό χώρο «LIBERTATIA» και στις 18 Γενάρη «αποκαθήλωσε» το άγαλμα «Phylax» του εικαστικού και γλύπτη Κ.Γεωργίου στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, γιατί …δεν το ανεχόταν η θρησκόληπτη και ανεγκέφαλη «αισθητική» της.

Γι αυτές τις αθλιότητες της αφασιακής μάζας τόσο εσύ όσο και η υπόλοιπη πνευματική διανόηση της χώρας , δεν άρθρωσε μια πρόταση διαμαρτυρίας και δεν πήρε καμία πρωτοβουλία για να κάνει ένα συλλαλητήριο να κλείσει τις πόρτες που ανοίγει με την βία η «απόλυτη αλήθεια» του Φασισμού!

Αγαπητέ μου Μίκη, η ουσία είναι πώς ο εργάτης στα Σκόπια αμοίβεται με ένα μόλις ευρώ την ώρα και πώς στην Ελλάδα ο εργαζόμενος διανομέας ή κούριερ σκοτώνεται στον δρόμο ανασφάλιστος και ξεχασμένος! Η ουσία είναι ότι οι εργοδότες «πατριώτες» ζούν την χρυσή τους εποχή πάνω στα μαύρα χρόνια των εξαθλιωμένων εργατών της Βαλκανικής και όχι η «αποκλειστικότητα του ονόματος» και η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση και το «κυνήγι» της «εθνικής υπερηφάνειας» και το copyright της «προγονοπληξίας»!

...

...αν πραγματικά θέλεις ακόμη (ο σύντροφος επαναστάτης και κομμουνιστής Χριστός να σου δώσει άλλα 100 και βάλε, χρόνια…) να κάνεις κάτι σοβαρό και ουσιαστικό που θα δώσει προοπτική αναγέννησης στην Ελληνική κοινωνία αντί να συμμετάσχεις σε οπισθοδρομικά συλλαλητήρια μισαλλοδοξίας, εθνικής αλαζονείας και κατάθλιψης, ΣΤΑΜΑΤΑ εσύ κι η υπόλοιπη Αριστερά να κλαίτε πάνω από τα συντρίμμια της Πατρίδας από τα μνημόνια και την χρηματολατρεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σταματήστε να ασχολείστε ο καθένας με το «μαγαζάκι» του και την φράξια του (νάτα και εδώ τα «κρατίδια», τα «ονόματα» και τα «σημαιάκια» που λέγαμε) και φροντίστε να Ενώσετε τις δυνάμεις σας, την εμπειρία, την γνώση και την σοφία σας για να ορθωθεί μια ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ που θα αναστήσει και θα εμπνεύσει ξανά το ηθικό των καταπιεσμένων, για να κάνει ένα βήμα μπροστά επιτέλους ο τόπος και για να μην αφήσει πίσω καμένη γη(και μυαλά) ξανά ο φασισμός, ο εθνοκεντρισμός και η εθνικιστική «αφήγηση» της ιστορίας!

Αν πραγματικά αγαπάς εσύ και η Αριστερά αυτόν τον τόπο και αν οι αγώνες σας γίνονται για να αλλάξει αυτός ο Κόσμος και όχι για να βολευθεί η έπαρση και ο ατομικισμός της «Αριστεράς» σας!

Ελπίζω να αλλάξεις απόφαση, γιατί λένε πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα και όπως μου δίδαξε όχι μόνο η στάση ζωής του γέρου μου πατέρα αλλά και ο σπουδαίος Θεσσαλός ζωγράφος Κομμουνιστής και Εργάτης της Ζωής και της Αντίστασης Γιώργος Γούλας, ναι η «Ζωή τραβά την Ανηφόρα» αλλά θέλει στο διάβα της την Τέχνη και 
την Σκέψη να Προσέχεις τις κινήσεις του εχθρού, να προβλέψεις, 
να σταθείς για λίγο να σκεφθείς, να αναστοχασθείς, να αναθεωρήσεις (πιθανά, γιατί όχι…) 

για να μην ηττηθείς προτού κάν την περπατήσεις την στράτα λίγα μέτρα!

...

Προτού να είναι αργά για τον τόπο και το μέλλον του……

Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας