Mπορούμε να κλείνουμε τα λιμάνια, αλλά μπορούμε και να τα ανοίγουμε.

Ένα πλοίο που μεταφέρει 42 ανθρώπινα όντα περιμένει δύο βδομάδες ανοιχτά της νήσου Λαμπεντούζα. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη φτώχεια και τη φυλάκιση. Οι υπεύθυνοι για αυτούς τους πολέμους και αυτή η δυστυχία κάθονται στα κοινοβούλια και στα επιχειρηματικά γραφεία της Ιταλίας και της Ευρώπης. Οι ίδιοι άνθρωποι που  τώρα κάνουνε μπαλάκι, από τη Ρώμη στο Στρασβούργο, την ευθύνη να τους αφήσουν να βγουν στη στεριά.

Δεν είμαστε ούτε ήρωες ούτε πολιτικοί. Κάποιος μάς είπε «ταραχοποιούς». Είμαστε απλοί λιμενεργάτες της Γένοβας, αλλά ακριβώς ως εργαζόμενοι αναγνωριζόμαστε μόνο στις ιδρυτικές αξίες του εργατικού κινήματος: την αδελφότητα μεταξύ των ανθρώπων, τη διεθνή αλληλεγγύη. Επειδή γνωρίζουμε καλά, όπως το γνωρίζουν όλοι, ότι αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες που φεύγουν διωγμένες για να βρουν ελπίδα, θα καταλήξουν, στην Ιταλία και αλλού, να κάνουν τις δουλειές με τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση για πέντε δεκάρες, κυνηγημένοι, πλουτίζοντας ακριβώς αυτούς που φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη ότι δεν τους θέλουν και ότι «πρέπει να γυρίσουν στη χώρα τους».

Ε, λοιπόν, έρχονται εδώ μόνο και μόνο επειδή οι κυβερνήσεις μας έχουν καταστρέψει τις χώρες τους.

Πιστεύουμε ότι εάν το Sea Watch 3 διασπάσει το μπλόκο που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση, θα πρέπει να το υποδεχτούμε με συγκεκριμένη και ενεργή αλληλεγγύη, με όλη τη δύναμη την οποία είναι ικανοί να δείξουν οι εργαζόμενοι και οι αντιρατσιστές. Καθόσον μας αφορά, το Sea Watch 3 μπορεί να χαράξει ρότα προς το λιμάνι μας· για εμάς θα είναι ευπρόσδεκτοι. Mπορούμε να κλείνουμε τα λιμάνια, αλλά μπορούμε και να τα ανοίγουμε.

Τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε σταματήσει, όχι μόνοι μας φυσικά, δύο φορές το φορτίο μιας εταιρείας –της Bahri- που ειδικεύεται στην εμπορία όπλων, όπως ήμασταν παρόντες και στην πλατεία για να «εξηγήσουμε» στους φασίστες και τους προστάτες τους ότι στην πόλη μας δεν έχουν καμία ελπίδα.

Καθώς πλησιάζει η 30η Ιουνίου και ο Σαλβίνι σχεδιάζει να κάνει άλλη μια επίσκεψη στη Γένοβα, δεν μπορούμε παρά να υπενθυμίσουμε σε όλους –και πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς μας- ότι ένας άλλος ακρογωνιαίος λίθος της εργατικής παράδοσης είναι ο αγώνας.

Η ανακοίνωση των λιμενεργατών της Γένοβας για την υποδοχή του Sea Watch 3

The climate crisis is our third world war

...
When the US was attacked during the second world war no one asked, “Can we afford to fight the war?” It was an existential matter. We could not afford not to fight it. The same goes for the climate crisis. 
...
The war on the climate emergency, if correctly waged, would actually be good for the economy – just as the second world war set the stage for America’s golden economic era , with the fastest rate of growth in its history amidst shared prosperity. The Green New Deal would stimulate demand, ensuring that all available resources were used; and the transition to the green economy would likely usher in a new boom.
...
Almost surely, however, there will have to be a redeployment of resources to fight this war just as with the second world war, when bringing women into the labor force expanded productive capacity but it did not suffice.
...
There is absolutely no reason the innovative and green economy of the 21st century has to follow the economic and social models of the 20th-century manufacturing economy based on fossil fuels, just as there was no reason that that economy had to follow the economic and social models of the agrarian and rural economies of earlier centuries.

Joseph E Stiglitz

Emergency!

H φρασεολογία με την οποία ο Guardian θα καλύπτει στο εξής τα θέματα του περιβάλλοντος αλλάζει. Και τούτο γιατί, όπως λέει η βρετανική εφημερίδα, θέλει να αποτυπώνει και να μεταδίδει στον αναγνώστη με μεγαλύτερη ακρίβεια την κρίση, που αντιμετωπίζει ο πλανήτης.

Αντί λοιπόν για «κλιματική αλλαγή» (climate change), προτιμά το «κλιματική έκτακτη ανάγκη» (climate emergency) ή «κλιματική κρίση» (climate crisis), ενώ για την άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη από το σχετικά ήπιο «global warming» περνάει στο «global heating», με τον όρο heat, που σημαίνει καύσωνας, να παραπέμπει σε μία πολύ πιο έντονη κατάσταση.

Οι παλαιοί όροι δεν απαγορεύονται βεβαίως, αλλά η σύσταση της διευθύντριας σύνταξης, Κάθριν Βάινερ, στους συντάκτες είναι σαφής. «Θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι θα είμαστε επιστημονικά ακριβείς, επικοινωνώντας παράλληλα ξεκάθαρα με τους αναγνώστες σε αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα» τόνισε και εξήγησε: «Η φράση κλιματική αλλαγή, για παράδειγμα, ακούγεται μάλλον παθητική και ήπια, την ώρα που οι επιστήμονες μιλούν για μία καταστροφή για την ανθρωπότητα».

Όπως είπε ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες και οργανισμοί αλλάζουν και εκείνοι την ορολογία, χρησιμοποιώντας πιο «δυνατή» γλώσσα για να περιγράψουν την κατάσταση, στην οποία έχουμε βρεθεί.

...

naftemporiki.gr