Τι περιμένουμε;

Η ελευθερία της αυτάρκειας

Όταν η βάρκα μπάζει, πετάς τα περιττά. 
Στους δύσκολους καιρούς, στρέφεσαι στα βασικά. 
«Δυναμωμένος με θεωρία και μελέτη, εγώ τα πάθη μου δεν θα φοβούμαι σα δειλός... χωρίς κανέναν φόβο, γιατί όταν θέλω - και θάχω θέλησι, δυναμωμένος ως θάμαι με θεωρία και μελέτη - στες κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό.»
(Τα Επικίνδυνα. Κ. Π. Καβάφης). 
Επικίνδυνα μετρημένος λόγος. Ξεβολεύει, αλλά και βοηθά σ' αυτήν τη γονατισμένη φάση να μην αποκτηνωθείς, να μην πιστέψεις πως το παιχνίδι τέλειωσε, και να ξαναβρείς στο «σημείο μηδέν» το σωστό σημείο εκκίνησης.
 Να ξαναβρείς ό,τι συνιστά τον πολιτισμό, τις αξίες και τις αρχές του, την ηθική διάστασή του, εντέλει, για να στηθείς απέναντι στο κύμα. Και, όπως γράφει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Γιάννης Χουβαρδάς στο πρόγραμμα του θεάτρου για το φετινό χειμώνα, «είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε όρθιοι.
Πώς; Ακούγονται κιόλας οι πρώτες απορίες. Με τι μέσα; Ολα μας τα 'χουν πάρει. Πρώτα πρώτα, ποτέ δεν μπορούν να ''μας τα πάρουν όλα''. Γιατί τα βασικά μας μέσα είναι μέσα μας... η βασική μας δύναμη είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι ανθρώπινες αξίες που ξεθώριασαν στο κυνήγι μιας αόριστης ''ανόδου''». Αυτή η «άνοδος» αντιστέκεται, ιδίως το κομμάτι της «λάιφ-στιλιστικής» αισθητικής, και όσοι αναμηρυκάζουν προτροπές σε ελαφρότητα και νανουρίζουν με μια φιλοσοφία ματαιότητας, ότι δηλαδή αν η ζωή είναι «κόντρα», τότε αφήνεσαι για να σε πάει. Περιφέρεσαι στα μικρά, τα προϊόντα εικόνας μιας δανεικής ζωής, χωρίς ηθικολογίες και θλίψη, αλλά με μια κουρελιασμένη κι εκστατική χαρά.
 Σ' αυτήν την ιδιότυπη διελκυστίνδα, δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί ποια μικρά θα επικρατήσουν, αλλά είναι παρήγορο να βλέπεις ανθρώπους να διεκδικούν την ελευθερία της αυτάρκειας, να ξαναβρίσκουν το πνεύμα τους, σαν πριν, ασκητικό, ζωντανεύοντας τον κόσμο των προσδοκιών και της κίνησης.


Από: http://www.naftemporiki.gr/premium/archive/story.asp?id=1902937 

Our region needs peace, democracy, stability and cooperation

Thessaloniki Declaration
Greens of Balkan
No to Conflict, yes to cooperation


Our region needs peace, democracy, stability and cooperation
...............................
· The Balkan nature still has great wealth that should be preserved and used as a primary source for alternative green growth. We need to improve cross-border cooperation in protected areas, preserving natural and cultural monuments that are precious to Europe and worldwide. We call on Balkan governments to cooperate by following the example of environmental NGOs and local communities.
· In the Congress of the Biodiversity Convention, recently in Bonn, the governments of Albania, Bosnia, Croatia, Montenegro, Serbia and Slovenia said they would create 13 new protected areas and will expand to nine other as an Arc, an area stretching from Trieste in Italy to Tirana in Albania. The area is home to healthy populations of large carnivores, bears, lynxes, wolves and jackals, and large areas of forests that have not been tampered. Environmentalists also say, that drinking water ecosystems of the region is the richest in the Mediterranean. This network will fill a crucial gap in a pan-European network that stretches from France to Greece, providing refuge and travel corridors for endangered species .
·  The Balkan Greens want the to express their support for this deal not only because of its importance for nature conservation but also because they believe that cooperation on environmental protection helps countries and communities to understand each other better and enables them to solve other problems. We would like to remind you that some of the six partner countries were former enemies who fought each other in the past 20 years. We strongly support the involvement of civil society in this cooperation.
................................
Thessaloniki, June 8, 2008
Accepted unanimously by the participants in the dialogue meeting East - West of Balkan Greens
1. The party members and observers of the European Green Party:
Partia e Gjelber (Green Party)-Albania
Zelena Partia (Green Party)-Bulgaria
Ecologists Greens-Greece
Zelena Lista (Green List)-Croatia
Green Party - Cyprus
Partidul Ecologist din Moldova "Alianţa Verde"
(Green Party Moldova "Green Alliance")-Moldova
Partidul Verde (Green Party)-Romania
Zeleni (Green)-Serbia
Yesiller (Green)-Turkey
2. Other parties involved:
Zelenite (Green)-Bulgaria
D.O.M. (Democratic Renewal Party)-FYROM


 translated by Google and me from http://ecology-salonika.org/2009/?p=2702

Όχι στη Σύγκρουση, Ναι στη Συνεργασία

Διακήρυξη Θεσσαλονίκης

των Πράσινων των Βαλκανίων

Όχι στη Σύγκρουση, Ναι στη Συνεργασία

Η περιοχή μας χρειάζεται Ειρήνη, Δημοκρατία, Σταθερότητα και Συνεργασία

...............................

· Στα Βαλκάνια η φύση εξακολουθεί να έχει εξαιρετικό πλούτο και θα πρέπει να διαφυλαχθεί και να χρησιμοποιηθεί ως βασική πηγή για εναλλακτική πράσινη ανάπτυξη. Πρέπει να βελτιώσουμε τη διασυνοριακή συνεργασία στις προστατευόμενες περιοχές, διαφυλάσσοντας φυσικά και πολιτισμικά μνημεία που είναι πολύτιμα για την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Καλούμε τις Βαλκανικές κυβερνήσεις να συνεργαστούν ακολουθώντας το παράδειγμα περιβαλλοντικών ΜΚΟ και τοπικών κοινωνιών.

· Στο συνέδριο της Συνθήκης για τη Βιοποικιλότητα, πρόσφατα στη Βόννη, οι κυβερνήσεις της Αλβανίας, Βοσνίας, Κροατίας, Μαυροβουνίου, Σερβίας και Σλοβενίας είπαν ότι θα δημιουργήσουν 13 νέες προστατευόμενες περιοχές και θα επεκτείνουν εννέα άλλες στο Διναρικό Τόξο, μια περιοχή που εκτείνεται από την Τεργέστη στην Ιταλία μέχρι τα Τίρανα στην Αλβανία. Η περιοχή φιλοξενεί υγιείς πληθυσμούς μεγάλων σαρκοφάγων, αρκούδων, λιγκών, λύκων και χρυσαφένιων τσακαλιών, καθώς και μεγάλες περιοχές δασών που δεν έχουν πειραχτεί. Οι περιβαλλοντολόγοι επίσης αναφέρουν ότι τα οικοσυστήματα πόσιμου νερού της περιοχής είναι τα πιο πλούσια στην Μεσόγειο. Αυτό το δίκτυο θα γεμίσει ένα κρίσιμο κενό σε ένα Πανευρωπαϊκό δίκτυο που εκτείνεται από τη Γαλλία έως την Ελλάδα, εξασφαλίζοντας καταφύγιο για απειλούμενα είδη καθώς και διαδρόμους μετακίνησης.

· Οι Πράσινοι των Βαλκανίων θέλουν να εκφράσουν την υποστήριξή τους γι αυτή τη συμφωνία όχι μόνο λόγω της σημασίας της για την προστασία της φύσης αλλά και γιατί πιστεύουν ότι η συνεργασία για την προστασία του περιβάλλοντος βοηθά τις χώρες και τις κοινωνίες να καταλάβει η μια την άλλη καλύτερα και τους δίνει τη δυνατότητα να επιλύσουν άλλες δυσκολίες. Θα θέλαμε να θυμίσουμε ότι κάποιες από τις έξι συνεργαζόμενες χώρες ήταν πρώην εχθροί που πολέμησαν μεταξύ τους στα προηγούμενα 20 χρόνια. Υποστηρίζουμε έντονα την ανάμειξη της κοινωνίας των πολιτών σε αυτήν τη συνεργασία.

................................

Θεσσαλονίκη 8 Ιουνίου 2008

Έγινε δεκτό ομόφωνα από τους συμμετέχοντες στην Συνάντηση Διαλόγου Ανατολής – Δύσης των Πράσινων των Βαλκανίων

1. Τα κόμματα μέλη και παρατηρητές του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος:

Partia e Gjelber (Κόμμα Πράσινων) -Αλβανία

Zelena Partia (Πράσινο Κόμμα) -Βουλγαρία

Οικολόγοι Πράσινοι -Ελλάδα

Zelena Lista (Πράσινη Λίστα) -Κροατία

Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών - Κύπρος

Partidul Ecologist din Moldova “Alianţa Verde”

(Πράσινο Κόμμα Μολδαβίας “Πράσινη Συμμαχία”) -Μολδαβία

Partidul Verde (Πράσινο Κόμμα) -Ρουμανία

Zeleni (Πράσινοι) -Σερβία

Yesiller (Πράσινοι) -Τουρκία

2. Άλλα κόμματα που συμμετείχαν:

Zelenite (Πράσινοι) -Βουλγαρία

D.O.M. (Δημοκρατικό Ανανεωτικό Κόμμα) -FYROM

Από:      http://ecology-salonika.org/2009/?p=2702

37 χρόνια μετά το 1973

Τίποτα δεν είναι πια αυτονόητο στην εποχή του Μνημονίου.
Είναι ίσως ώρα να θυμηθούμε, ή να ανακαλύψουμε από την αρχή:

·  Ότι η κρίση δεν είναι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην κοινωνία και το περιβάλλον.

·  Ότι αυτά που δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται, συνήθως είναι και τα πιο σημαντικά.

·  Ότι η ικανότητα να εμπιστευόμαστε το διπλανό μας και να δημιουργούμε μαζί του κάτι κοινό,  είναι το κλειδί για τη χειραφέτηση της κοινωνίας.

·  Ότι η Μη Βία ΜΠΟΡΕΙ να φέρνει αποτελέσματα, ακόμη και απέναντι σε ένα σιδερόφρακτο καθεστώς όπως έγινε το 1973.

·  Ότι η συμμετοχή, κάθε μέρα και όχι μόνο κάθε τέσσερα χρόνια, μπορεί ακόμη να αλλάξει τα πράγματα.

Αυτό που μένει επίκαιρο στην εποχή του Μνημονίου από εκείνη τη φοιτητική εξέγερση μιας μακρινής πια εποχής, είναι η δυνατότητα να τα βάζουμε με εξουσίες πολύ ισχυρότερες, να διαμορφώνουμε το δικό μας κόσμο σε δύσκολες καταστάσεις, να εμπιστευόμαστε το διπλανό μας και να δημιουργούμε μαζί του κάτι κοινό, να ανακαλύπτουμε ότι η συλλογικότητα και η Μη Βία μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα.

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Από: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=1525:2010-11-17-08-19-16&catid=1:press-releases&Itemid=90

Από τοίχο της Αθήνας

I still have a dream

Για βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους:
http://vasika-kalispera-sas.blogspot.com/2010/08/1963-martin-luther-king-abraham-lincoln.html

Για τον πατριωτισμό

Αγαπητοί μου συμπολίτες,
1.Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας, δηλαδή πατριωτισμού, είναι η προστασία του φυσικού του πλούτου. Παραλάβαμε έναν υπέροχο τόπο, με μοναδική ομορφιά, και τον παραδίδουμε στην επόμενη γενιά με λιγότερα δάση, με λιγότερα νερά, με χειρότερο κλίμα.
2.Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας είναι η μάχη για μια καλύτερη παιδεία, καλύτερη παιδεία για όλους. Η στράτευση σε μια τέτοια προσπάθεια έχει οραματικό περιεχόμενο και αποτελεί μονόδρομο για τη θεραπεία κάθε υστέρησης που παρουσιάζει σήμερα η πατρίδα μας. Λαός απαίδευτος είναι λαός τελειωμένος.
3.Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας είναι ακόμη η διάθεσή μας για αλλαγή του πολιτισμού της καθημερινότητας. Πολιτισμός της καθημερινότητας είναι ο σεβασμός του περιβάλλοντός μας, του Άλλου, του εαυτού μας τελικά. Είναι ο σεβασμός των ατόμων με αναπηρία, ο σεβασμός των γερόντων και των παιδιών, κάθε ευπαθούς ομάδας, κάθε μειοψηφίας.
4.Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας είναι η συμβολή όσων έχουν αυτή τη δυνατότητα στην προσπάθεια για κοινωνική συνοχή, που τίθεται σε κίνδυνο όταν καλπάζει η ανεργία, όταν εντείνονται οι αποκλεισμοί.

Αγαπητοί μου συμπολίτες,
Με μεγάλη χαρά βρίσκομαι ξανά μαζί σας. Για να τιμήσουμε τις εθνικές επετείους και να κάνουμε σκέψεις που μας βοηθούν να νοηματοδοτήσουμε συλλογικά ιδανικά, αρχές και αξίες. Οι επόμενοι θα κρίνουν τον δικό μας πατριωτισμό, αξιολογώντας όχι μόνο τις τιμές που αποδώσαμε στους προγόνους μας, αλλά και τι κάναμε εμείς για την πατρίδα μας.  Ας αφήσουμε κι εμείς κάτι σ 'αυτόν τον τόπο, ας μετρήσουμε την προσφορά μας και ας μετρηθούμε με βάση το μέγεθος και την ποιότητά της .-


Από http://www.ana.gr/anaweb/user/selectlang?lang=en&currpageurl=/user/showprel%3Fservice%3D3%26maindoc%3D8080056

Υπάρχει ελπίδα;

Μόνο με αυτογνωσία της ύπαρξής μας και τη συμφιλίωσή μας με αυτόν τον υπέροχο αινιγματικό κόσμο που μας γέννησε μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας. Χρειαζόμαστε άλλη ιεράρχηση των αξιών, άλλους κοινωνικούς θεσμούς, άλλη φιλοσοφία. Οσο η κυρίαρχη αξία των κοινωνιών μας παραμένει η κερδοσκοπία, τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας- όπως είπε κάποτε και ο Δαντόν- θα είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». 

- Ωστόσο ο λαός, όλοι εμείς, δεν έχουμε ευθύνη γι΄ αυτό που μας συνέβη;
«Αναμφίβολα ναι. Αυτό όμως δεν είναι το κυρίως πρόβλημα. Οπως και το σύνθημα “φέρτε πίσω τα κλεμμένα”. Είναι σωστό αλλά ταυτόχρονα παραπλανητικό. Διότι το πρόβλημα είναι το σύστημα και οι θεσμοί που καθιερώσαμε. Θεσμοί που παράγουν βία, βαρβαρότητα και ψυχασθένεια, διότι πώς να κατανοήσει κανείς διαφορετικά την αφύσικη ζωή που μας υποχρέωσαν να βιώνουμε. Για να γυρίσουμε στα δικά μας: το εξοργιστικό είναι ότι μας εγκαλούν για έλλειψη πατριωτισμού όσους διαφωνούμε και αντιστεκόμαστε σε αυτά τα κατοχικά μέτρα. Είναι αυτοί που εκλέχθηκαν και ορκίστηκαν- οι περισσότεροι αλλεπάλληλες φορές- να υπερασπισθούν την πατρίδα και τα συμφέροντα του λαού της και μας οδήγησαν σε μια νέα εθνική υποτέλεια. Αιδώς, Αργείοι...».

- Εθνική αντίσταση;Με ποια μορφή και πότε;
«Οταν ο λαός βγει επιτέλους από τις κομματικές μάντρες. Τι όραμα θα έχει αυτή η αντίσταση; Τι μορφές θα πάρει; Δεν ξέρω. Εγώ είμαι ήδη παρελθόν και δυσκολεύομαι ήδη να κατανοήσω το παρόν. Ελπίζω οι μορφές που θα πάρει να μην είναι βίαιες και εξουσιαστικές. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως η βία και η εξουσία πρόδωσαν τα ωραιότερα όνειρα των επαναστατών». 

Κατ΄ αρχάς θέλω να σου πω ότι η διαδρομή μου στην Αριστερά ήταν, παρά τις αντιξοότητες, από τις πιο ευτυχισμένες και πλούσιες περιόδους της ζωής μου. Είχαμε όνειρο, είχαμε όραμα, είχαμε μύθους και ψευδαισθήσεις. Η Αριστερά είχε βαθιές ρίζες μέσα στην ελληνική κοινωνία. Παρ΄ ότι ηττήθηκε στρατιωτικά, γρήγορα ξαναγεννήθηκε και στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 ήταν ο μόνος παραγωγός πολιτισμού στη χώρα μας. Η Αριστερά ήταν επαναστατική, όχι με τη συνωμοτική έννοια αλλά με τον πολιτισμό της, μια πορεία που ήρθε να διακόψει η δικτατορία. Ούτε όμως η χούντα τη νίκησε. Η Αριστερά ηττήθηκε στη Μεταπολίτευση.

Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη και συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης. Δεν είναι μια “πίστη” σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής. Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Εχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας

Από: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=338700&dt=20/06/2010#ixzz14vU5LSLV