...Προσωπικά δυσβάστακτη μου είναι μόνον η έλλειψη χιούμορ – και χιούμορ δεν σημαίνει την ικανότητα να γελάς εις βάρος των άλλων, αλλά την ικανότητα να γελάς μαζί με τους άλλους εις βάρος του εαυτού σου, την ικανότητα να σχετικεύεις τον εαυτό σου. Ωστόσο, ακόμα και η παντελής έλλειψη χιούμορ φαίνεται κατανοητή και συγχωρητέα, αν σκεφθούμε πόσο βαθειά είναι η ανάγκη να έχει κανείς μια ταυτότητα και πόσο άτεγκτη είναι η λογική της περιφρούρησής της. Υπό τις συνθήκες αυτές, η ιδεολογική πλάνη συνιστά τη φυσική κατάσταση, και είναι δευτερεύον, συχνά τυχαίο μάλιστα, αν η πλάνη θα έχει «δεξιά» ή «αριστερά» πρόσημα.
...
Καμιά «δεξιά» και καμιά «αριστερή» σοφία δεν θα βοηθούσε αν οχτώ ή δέκα δισεκατομμύρια άνθρωποι επιδιώκουν μανιωδώς να καταναλώσουν τόσες πρώτες ύλες τόση ενέργεια και τόσα αγαθά όσα οι Βορειοαμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Η πολιτική γίνεται βιολογική καθώς μετατρέπεται απλώς σε κατανομή αγαθών (αγαθών επίσης οικολογικών) πάνω σ’ έναν στενότατο πλέον πλανήτη. Όπως βλέπουμε, η αναγκαστική αποκοπή από τις πολιτικές ιδεολογίες των ευρωπαϊκών Νέων χρόνων δεν θα σημάνει το τέλος των αγώνων μεταξύ των ανθρώπων παρά θα σημάνει απλώς αγώνες χωρίς τέτοιες ιδεολογίες – στη χειρότερη περίπτωση θα σημάνει επιστροφή στις γυμνές υπαρξιακές αντιπαραθέσεις που δεν χρειάζονται καν ιδεολογικούς εξωραϊσμούς και ιδεολογικά περιτυλίγματα. Η υποκατάσταση των γνωστών μας πολιτικών ιδεολογιών με τα βιολογικά κριτήρια και μεγέθη δεν θα συνιστούσε, στη χειρότερη αυτή περίπτωση, μιαν ευπρόσδεκτη απελευθέρωση της ανθρώπινης ιστορίας από το περιττό φορτίο αρχέγονων ψευδαισθήσεων, αλλά το αντίθετο: θα σηματοδοτούσε μια κατάσταση τόσο βεβαρημένη, ώστε να μη μπορεί να σηκώσει επιπρόσθετα ούτε καν το μικρό βάρος μιας ιδεολογικής σαπουνόφουσκας.
Θέλουν να επιτεθούν στο Ιράν, και το Ιράν απειλεί ότι θα αντεπιτεθεί με ότι μέσο μπορεί να χρησιμοποιήσει. Δύο δυνάμεις του Κακού ετοιμάζονται να ξεκινήσουν έναν ολοκληρωτικό (με πιθανότητες να καταλήξει παγκόσμιος) πόλεμο, κι εμείς τι κάνουμε;
Με ανοιχτά τα μάτια δεν θα παραδοθούμε στις σκοτεινές δυνάμεις που θα απελευθερωθούν μέσα από τον πόλεμο.
Ο καθένας, σήμερα, από το μικρό που του αναλογεί (οικογένεια, δουλειά, φίλοι) μέχρι το πιο μεγάλο, ονειρευόμαστε αλλά και φέρνουμε στη ζωή τον κόσμο που έχουμε ανάγκη.
Ένα πλοίο που μεταφέρει 42 ανθρώπινα όντα περιμένει δύο βδομάδες ανοιχτά της νήσου Λαμπεντούζα. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη φτώχεια και τη φυλάκιση. Οι υπεύθυνοι για αυτούς τους πολέμους και αυτή η δυστυχία κάθονται στα κοινοβούλια και στα επιχειρηματικά γραφεία της Ιταλίας και της Ευρώπης. Οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα κάνουνε μπαλάκι, από τη Ρώμη στο Στρασβούργο, την ευθύνη να τους αφήσουν να βγουν στη στεριά.
Δεν είμαστε ούτε ήρωες ούτε πολιτικοί. Κάποιος μάς είπε «ταραχοποιούς». Είμαστε απλοί λιμενεργάτες της Γένοβας, αλλά ακριβώς ως εργαζόμενοι αναγνωριζόμαστε μόνο στις ιδρυτικές αξίες του εργατικού κινήματος: την αδελφότητα μεταξύ των ανθρώπων, τη διεθνή αλληλεγγύη. Επειδή γνωρίζουμε καλά, όπως το γνωρίζουν όλοι, ότι αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες που φεύγουν διωγμένες για να βρουν ελπίδα, θα καταλήξουν, στην Ιταλία και αλλού, να κάνουν τις δουλειές με τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση για πέντε δεκάρες, κυνηγημένοι, πλουτίζοντας ακριβώς αυτούς που φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη ότι δεν τους θέλουν και ότι «πρέπει να γυρίσουν στη χώρα τους».
Ε, λοιπόν, έρχονται εδώ μόνο και μόνο επειδή οι κυβερνήσεις μας έχουν καταστρέψει τις χώρες τους.
Πιστεύουμε ότι εάν το Sea Watch 3 διασπάσει το μπλόκο που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση, θα πρέπει να το υποδεχτούμε με συγκεκριμένη και ενεργή αλληλεγγύη, με όλη τη δύναμη την οποία είναι ικανοί να δείξουν οι εργαζόμενοι και οι αντιρατσιστές. Καθόσον μας αφορά, το Sea Watch 3 μπορεί να χαράξει ρότα προς το λιμάνι μας· για εμάς θα είναι ευπρόσδεκτοι. Mπορούμε να κλείνουμε τα λιμάνια, αλλά μπορούμε και να τα ανοίγουμε.
Τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε σταματήσει, όχι μόνοι μας φυσικά, δύο φορές το φορτίο μιας εταιρείας –της Bahri- που ειδικεύεται στην εμπορία όπλων, όπως ήμασταν παρόντες και στην πλατεία για να «εξηγήσουμε» στους φασίστες και τους προστάτες τους ότι στην πόλη μας δεν έχουν καμία ελπίδα.
Καθώς πλησιάζει η 30η Ιουνίου και ο Σαλβίνι σχεδιάζει να κάνει άλλη μια επίσκεψη στη Γένοβα, δεν μπορούμε παρά να υπενθυμίσουμε σε όλους –και πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς μας- ότι ένας άλλος ακρογωνιαίος λίθος της εργατικής παράδοσης είναι ο αγώνας.
Η ανακοίνωση των λιμενεργατών της Γένοβας για την υποδοχή του Sea Watch 3
...
When the US was attacked during the second world war no one asked, “Can we afford to fight the war?” It was an existential matter. We could not afford not to fight it. The same goes for the climate crisis.
...
The war on the climate emergency, if correctly waged, would actually be good for the economy – just as the second world war set the stage for America’s golden economic era , with the fastest rate of growth in its history amidst shared prosperity. The Green New Deal would stimulate demand, ensuring that all available resources were used; and the transition to the green economy would likely usher in a new boom.
...
Almost surely, however, there will have to be a redeployment of resources to fight this war just as with the second world war, when bringing women into the labor force expanded productive capacity but it did not suffice.
...
There is absolutely no reason the innovative and green economy of the 21st century has to follow the economic and social models of the 20th-century manufacturing economy based on fossil fuels, just as there was no reason that that economy had to follow the economic and social models of the agrarian and rural economies of earlier centuries.
Tony Vigorito : Ας ακούσουμε περισσότερα για αυτό το θαύμα, μεταφορικά ή κυριολεκτικά. Δεδομένου του τρόπου με τον οποίο μια οικολογική θηλιά σφίγγεται με λαβή θανάτου από τις απαρχαιωμένες οικονομικές δομές, η ανθρωπότητα φαίνεται να προσεγγίζει κάτι που μοιάζει με το ηχητικό φράγμα, με όλο το αεροσκάφος να φρικιά και να απειλείται με διάλυση. Οι τεράστιες δυνάμεις της απληστίας και του εγωισμού είναι αποφασισμένες να επιβάλουν την άγνοια και τα όπλα της μαζικής ψευδολογίας και της απόσπασης της προσοχής είναι πιο τρομακτικά από ποτέ. Με ποιο τρόπο κείται κάποια ελπίδα ή είναι απλώς μια ανθρωποκεντρική ματαιοδοξία να πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε κάτι διαφορετικό από ένα αδιέξοδο στην εξέλιξη;
Tom Robbins : Αν ισχυριζόμουν την εκ των προτέρων γνώση της φύσης οποιουδήποτε επικείμενου θαύματος, θα με κατηγορούσαν δικαιολογημένα ότι διέσπειρα fake news (ή θα θεωρούσαν ότι άξιζαν μόνο για το κελί μου). Αυτό που ακολουθεί, ωστόσο, είναι μια ψίχα εικασίας.
Στο πρόσφατο βιβλίο του, Πώς να αλλάξετε το μυαλό σας, ο Michael Pollan αναφέρει ότι μια σειρά από εξαιρετικά αξιόπιστα ιδρύματα (ιατρικά και ακαδημαϊκά, στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό) ασχολούνται πρόσφατα με σοβαρή ψυχεδελική έρευνα. Τι θα γινόταν αν τελικά υπήρχε ευρύτατη, νόμιμη, συνετή - ακόμα και φωτισμένη - χρήση αυτών των φυσικών μυστηρίων που αλλάζουν το μυαλό, μήπως δε θα έγερνε τη ζυγαριά για χάρη της Μητέρας Φύσης;
Φυσικά, δεδομένου ότι πιθανότατα θα βολτάρουν στο Μανχάταν ποντίκια με φτερά προτού συμβεί αυτό, γιατί να μην διεξάγουμε ένα πείραμα, να εξετάσουμε μια εναλλακτική λύση; Αντί να περιμένουμε και να αγωνιζόμαστε γι 'αυτό, γιατί κάποιοι από εμάς δε φροντίζουμε απλά να αρχίσουμε να συμπεριφέρονται σαν να ήταν ήδη εδώ αυτό το θαύμα;
............
