Ο ιός είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας.

Φανερώνει σε ποια κοινωνία ζούμε. Σήμερα η επιβίωση αποκτά απόλυτη προτεραιότητα, σαν να βρισκόμαστε σε μια διαρκή εμπόλεμη κατάσταση. Όλες οι ζωτικές δυνάμεις τίθενται στην υπηρεσία της παράτασης της ζωής. Η κοινωνία της παρηγοριάς εμφανίζεται ως κοινωνία της επιβίωσης. Εν όψει της πανδημίας, ο αμείλικτος αγώνας για επιβίωση δοκιμάζει μια ιική όξυνση. Ο ιός εισβάλλει στην παρηγορητική ζώνη της ευεξίας και την μετατρέπει σε καραντίνα, στην οποία η ζωή περιορίζεται αποκλειστικά στην επιβίωση. Όσο περισσότερο γίνεται η ζωή επιβίωση, τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος του θανάτου. Σε τελική ανάλυση, η αλγοφοβία είναι θανατοφοβία.  Η επιδημία καθιστά και πάλι ορατό τον θάνατο, τον οποίο επιμελώς είχαμε απωθήσει και καταχωνιάσει. Η υπερβολική παρουσία του θανάτου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνει τους ανθρώπους ευερέθιστους.

Η κοινωνία της επιβίωσης χάνει εντελώς το νόημα του ευ ζην. Ακόμη και η απόλαυση θυσιάστηκε στο όνομα της υγείας, που αναγορεύτηκε σε αυτοσκοπό. Η αυστηρότητα της απαγόρευσης του καπνίσματος δείχνει με παραδειγματικό τρόπο την υστερία της επιβίωσης. Ακόμη και η απόλαυση υποχωρεί έναντι της επιβίωσης. Η παράταση της ζωής με κάθε τίμημα αναδεικνύεται παγκοσμίως σε ύψιστη αξία, η οποία βάζει όλες τις άλλες σε δεύτερη μοίρα. Είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε στο όνομα της επιβίωσης όλα όσα κάνουν τη ζωή άξια να βιωθεί. Εξαιτίας της πανδημίας γίνεται αποδεκτός δίχως ενστάσεις και ο ριζικός περιορισμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας. Υποκύπτουμε αμαχητί στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία υποβιβάζει τη ζωή στο επίπεδο της γυμνής ζωής. Σε συνθήκες ιικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης μπαίνουμε οικειοθελώς σε καραντίνα. Η καραντίνα είναι μια ιική παραλλαγή του στρατοπέδου, στο οποίο κυριαρχεί η γυμνή ζωή. Το νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο εργασίας σε εποχές πανδημίας ονομάζεται «home office». Μόνο η ιδεολογία της υγείας και η παράδοξη ελευθερία της αυτοεκμετάλλευσης το διαφοροποιούν από το στρατόπεδο εργασίας του δεσποτικού καθεστώτος.

Ο ΠΟΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ