Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, αναφερόμαστε σε αυτή τη «διάσταση που απουσιάζει», ως άσκηση, η οποία θα μπορούσε να μεταφραστεί ως εγκράτεια και μετριοπάθεια, ή – ακόμη καλύτερα – απλότητα και λιτότητα. Η αλήθεια είναι ότι αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε απαίτηση για αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχο. Ωστόσο, αγαπητοί φίλοι, αν δεν ζούμε πιο απλά, δεν μπορούμε να μάθουμε να μοιραζόμαστε. Και αν δεν μάθουμε να μοιραζόμαστε, τότε πώς μπορούμε να περιμένουμε να επιβιώσουμε; Αυτό μπορεί να είναι μια θεμελιώδης θρησκευτική και πνευματική αξία. Ωστόσο, είναι και μια θεμελιώδης ηθική και υπαρξιακή αρχή».
«Ο καθένας από εμάς καλείται να κάνει τη διάκριση μεταξύ του «τι θέλουμε»και «τι χρειαζόμαστε», ή – το πιο σημαντικό – του «τι χρειάζεται ο κόσμος«. Η απληστία υποβαθμίζει τον κόσμο σε μια επιβίωση του ισχυρότερου. Ενώ γενναιοδωρία και ευγνωμοσύνη μετατρέπει τον κόσμο σε μια κοινότητα που μοιράζεται τα πάντα. Καλούμαστε ν’ ακολουθήσουμε το δρόμο της θυσίας – δεν είναι μια θυσία που είναι φθηνή, αλλά μια θυσία που κοστίζει», επισήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και πρόσθεσε ότι η θυσία είναι πρωτίστως ένα πνευματικό ζήτημα παρά οικονομικό.
«Η πραγματική κρίση δεν βρίσκεται στο περιβάλλον, αλλά στην ανθρώπινη καρδιά. Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται όχι έξω αλλά μέσα μας, όχι στο οικοσύστημα, αλλά στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Χωρίς μια επαναστατική αλλαγή μέσα μας, όλες οι προσπάθειες διατήρησης (σ.σ.του περιβάλλοντος) θα παραμένουν ανεπαρκείς και αναποτελεσματικές»
http://greekznews.blogspot.com
