Ευ-ταγή

Προφητεία

Έρχονται ακόμα πιο δύσκολες μέρες.
Γιατί εδώ δε παίζεται το μέλλον της Ελλάδας ή της "Ευρώπης".
Εδώ πρόκειται για πόνους γέννας: Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να γεννηθεί το μέλλον του ανθρώπινου είδους: Η Γυναίκα: ... ... ... και ο νέος Άνδρας: ανοιχτομάτης σαν τον Ηράκλειτο, οραματιστής σαν τον Άγγελο Σικελιανό και χορευτής σαν τον Ζορμπά.

Γιατί όπως είπε κάποιος, κάποτε: Στο τέλος όλα θα γίνουν... τέλεια. Κι αν δε γίναν ως τώρα είναι γιατί δεν ήρθε ακόμα ...το τέλος

Ξυπνήσαμε!

Χρήσιμο από δω και πέρα θα αποκαλούμε μόνο ότι μπορούν να απολαύσουν όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη μας: το ποδήλατο, το internet, το τραγούδι, τον έρωτα, τη φιλία, λίγες ελιές και το καλό κρασάκι.

Πάρτε πίσω τα αυτοκίνητα (ΙΧ) σας.

Πάρτε πίσω τα όπλα σας. Δεν τα έχουμε ανάγκη. Έχουμε τα στήθια μας. Γιατί εμείς ξέρουμε και να ζούμε και να πεθαίνουμε. Έχουμε τα παραδείγματά μας: έναν γιο της καλογριάς (έλεγε για το δολοφόνο του:" αν πεθάνω θα μου κλάσει το πούτσο, τι κατάλαβε;"), έναν Μπελογιάννη και πολλούς-πολλούς άλλους, μας εμπνέει και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Σας επιστρέφουμε τις ταινίες τρόμου σας. Έχουμε έναν Παλαμά, έναν Σικελιανό, έναν Ανδρέα Εμπειρίκο και πολλούς-πολλούς άλλους, μας αρέσει και ο Τομ Ρόμπινς.

Σας ευχαριστούμε γιατί μας ΞΥΠΝΗΣΑΤΕ!

Γεια σας σύντροφοι!

Ασπρομάλληδες πια αλλά το όνειρo ζει ακόμη μέσα σας.

Ήσαστε πιο νωρίς από τις 07:45 που έφτασα κι εγώ στο μπλοκ των "Αγανακτισμένων" στο Καλλιμάρμαρο.

Δεν ήρθατε από τους πρώτους επειδή χτυπηθήκατε τόσο από το Μνημόνιο, το βλέπατε εδώ και χρόνια να έρχεται και είχατε ήδη προσαρμόσει τις ανάγκες σας.

Ήρθατε γιατί το σπίτι δε σας χωρούσε αυτή τη μέρα, ήρθατε για να δείτε το όνειρό σας να ξυπνά:

Συνανθρώπους που δεν αντέχουν πια να είναι πρόβατα επί σφαγή αλλά Ενεργοί, Σκεπτόμενοι, Αλληλέγγυοι να συζητούν και να απαιτούν έναν καλύτερο μέλλον για ΌΛΑ τα παιδιά της γης μας.

Δεν ήσαστε από τους πρωτεργάτες, από αυτούς που φωνάζατε δυνατά.

Το σιωπηλό χαμόγελό σας περιείχε τη γνώση σας ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο αν δεν αλλάξουμε ΠΡΏΤΑ ΕΜΕΊΣ.

Τραγικό...

Το 1997 η Πρωτοβουλία «Ιωβηλαίος 2000» παρακινούσε τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου να χαρίσουν τα χρέη των πιο φτωχών χωρών της Αφρικής (που ήταν ισόποσα με το κόστος ενός βομβαρδιστικού αεροπλάνου). Υπολογιζόταν ότι η ενέργεια αυτή θα έσωζε δύο εκατομμύρια παιδιά από το θάνατο από πείνα. Δεν τα χάρισαν, και τα δύο εκατομμύρια παιδιά πέθαναν. Ξέρετε γιατί δεν το έκαναν; Επειδή -έτσι είπαν- μια τέτοια πράξη θα υπονόμευε την «ηθική της αγοράς». Το τραγικό είναι ότι η Ελλάδα ανήκε στις χώρες που αντιτίθονταν στην παραγραφή των χρεών! Βλέπετε, σε ένα κόσμο όπου οι αγορές παίρνοντας μορφή υπερανθρώπου, «έχουν δική τους ηθική», «ανησυχούν», «ανακουφίζονται», «αντιδρούν νευρικά», «προειδοποιούν», «παρεμβαίνουν» στην πολιτική και «τιμωρούν», εκεί δεν ισχύει πια η ανθρώπινη ηθική, καταρρακώνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και απαξιώνεται πλήρως ακόμη και το δικαίωμα στη ζωή.

Εθνικό Συμφέρον-Ελληνικότητα

Χθες βράδυ άκουσα από έναν βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. ότι θα πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα το Εθνικό Συμφέρον και μετά το Διεθνές Δίκαιο και την Ειρήνη. Μα είναι δυνατόν στην εποχή μας το συμφέρον μας να είναι άλλο από το να ζούμε ειρηνικά με τους γείτονές μας; Είναι δυνατόν στην εποχή μας το συμφέρον μας να είναι άλλο από τη Διεθνή Ειρήνη;

Ελληνικότητα

Αρχίζω να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό το λεγόμενο Εθνικό Συμφέρον. Το Συμφέρον είναι μάλλον μια απλή λέξη. Αλλά το Εθνικό;

Τι με ενώνει με τους άλλους Έλληνες και όλους μαζί μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα άλλα Έθνη; Εντάξει, υπάρχει η αφηρημένη έννοια του αυτοπροσδιορισμού όπως και οι λεγόμενοι Μακεδόνες αυτοπροσδιορίζονται σαν τέτοιοι. Έχω την εντύπωση ότι στην εποχή μας ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματα (και στο διεθνές δίκαιο) είναι ότι ο καθένας μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει αρκεί να μην ενοχλεί τους άλλους.

Αλλά πως μας προσδιορίζουν (και) οι άλλοι; Τι είναι αυτό που μας ξεχωρίζει; Τι μας κάνει περήφανους για το ότι αυτοπροσδιοριζόμαστε σαν Έλληνες;

Ας μη μιλήσουμε για το κοινό αίμα με τους αρχαίους προγόνους μας γιατί εδώ γελάει και η παρδαλή κατσίκα.

Είναι άραγε το αίμα που χύσανε οι πρόγονοί μας αρχαίοι και νεοέλληνες για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι; Ας αφήσουμε προς το παρόν το ερώτημα για αν πράγματι σήμερα είμαστε ελεύθεροι, ας αφήσουμε και το άλλο ερώτημα για το αν το αίμα που πήρανε οι πρόγονοί μας από τους άλλους λαούς ή αναμεταξύ τους (για τους εμφυλίους πολέμους μιλώ) ήταν πάντα για τον ευγενικό σκοπό της ελευθερίας. Και άλλοι λαοί, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο χύσανε και πήρανε αίμα.

Εγώ προς το παρόν δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο από το ότι είμαστε το μοναδικό Έθνος πάνω στη γη που είμαστε πιο κοντά στην Ελληνική γλώσσα.

Και θα ήθελα να μην καταντήσει μια κακοσπαταλημένη κληρονομιά αλλά να νιώσουμε ότι έχουμε σοβαρή ευθύνη απέναντι σε αυτό που κληρονομήσαμε.

Η Παιδεία, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να λέγεται Εθνικό Συμφέρον.

Από τη Δία-ταγή και την Υπό-ταγή στην Ευ-ταγή*

Από τη Δία-μονή και την Υπό-μονή στην Ευ-μονή*

*Δυο λέξεις, συμβολή μου στην συνέχεια της Ελληνικής Γλώσσας.

Ευ-ταγή

Google Website Translator Gadget

Τρίτη 6 Μαΐου 2014