Πιστεύω σταθερά πως το ερώτημα είναι ένα: τι θα γίνει με τον άνθρωπο.
Δεν με απασχολεί ποιος μας κυβερνά ή ποιος μας κυβερνά καλύτερα. Με απασχολεί το πώς θα μπορέσω να εκφέρω έναν λόγο έξω από την περιοχή των δομών και των πλεγμάτων εξουσίας.
Και να αναρωτηθώ: πώς μπορεί ο άνθρωπος να εξυπηρετήσει τις επιθυμίες του; Εμείς νομίζουμε πως το απαντάμε καταναλώνοντας. Τι λάθος. Τι πληγή.
Σε ένα νέο παιδί, που είναι διαρκώς συνδεδεμένο με το κινητό του, πώς θα μιλούσατε;
Θα το ρωτούσα αν αυτό που κάνει εξυπηρετεί την επιθυμία του. Και φυσικά, η απάντηση είναι πως είναι κενό επιθυμιών. Γιατί η τεχνολογία δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως επιθυμία. Άλλο θα 'θελε ο νέος. Αυτό το «άλλο», όμως, κατά την άποψή του, δεν είναι εφικτό.
Είναι κάτι δύσκολο, αδύνατο ίσως. Μα, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα 'θελε να ζει μια ζωή «εν έρωτι». Απλά, νομίζουμε πως αυτό δεν γίνεται. Πως δεν γίνεται να είμαστε ερωτευμένοι με αυτό που κάνουμε, που βλέπουμε, που ακούμε... Εκεί κάνουμε το λάθος.
Τι γίνεται με τον άνθρωπο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου