Ρήγα Λαέ

9 Δεκέμβρη 1944
Πωλ Ελυάρ


Peuple grec peuple roi peuple désespéré / Τu n’as plus rien à perdre que la liberté / Ton amour de la liberté de la justice / Et l’infini respect que tu as de toi-même

Peuple roi tu n’es pas menacé de mourir / Tu es semblable à ton amour tu es candide / Et ton corps et ton coeur ont faim d’éternité / Peuple roi tu as cru que le pain t’était dû

Et que l’on te donnait honnêtement des armes / Pour sauver ton honneur et rétablir ta loi / Peuple désespéré ne te fie qu’à tes armes / On t’en a fait la charité fais-en l’espoir

Oppose cet espoir à la lumière noire / A la mort sans pardon qui n’a plus pied chez toi / Peuple désespéré mais peuple de héros / Peuple de meurt-la-faim gourmands de leur patrie

Petite et grand à la mesure de ton temps / Peuple grec à jamais maître de tes désirs / La chair et l’idéal de la chair conjugués / Les désirs naturels la liberté le pain

La liberté pareille à la mer au soleil / Le pain pareil aux dieux le pain qui joint les hommes / Le bien réel et lumineux plus fort que tout / Plus fort que la douleur et que nos ennemis

Λαέ ελληνικέ, ρήγα λαέ, λαέ απελπισμένε. Πια τίποτα να χάσεις δεν σ’ απόμεινε απ’ τη λεφτεριά — και για τη λεφτεριά σου την αγάπη, και για το δίκιο, και τ’ άπειρο σου το φιλότιμο.

Ρήγα λαέ, ν’ αφανιστείς μην σκιάζεσαι — με την αγάπη σου ίδιος, άδολος — και το κορμί σου κι η καρδιά πεινάν’ για το αιώνιο. Ρήγα λαέ πως δίκιο σου ήταν, πίστεψες, να θες ψωμί

Και πως τον λόγο τους θα τον τιμούσαν όταν τα όπλα σού ’δωσαν να σώσεις την τιμή σου και να στηλώσεις το νόμο σου ξανά. Λαέ απελπισμένε, τα όπλα σου μπιστέψου μόν’, ελπίδα καν’ την τη συμπόνια τους

Το μαύρο φως πολέμησε με την ελπίδ’ αυτή, το θάνατο το μακελλάρη που στον τόπο σου έχ’ αφηνιάσει. Λαέ απελπισμένε, λαέ ηρώων, λαέ λιμού, λαίμαργε λαέ για την πατρίδα.

Ένδοξος ή ταπεινός, κατά πως προστάζει ο καιρός. Λαέ ελληνικέ των πόθων σου αιώνι’ αφέντης. Η σάρκα και το ιδεώδες της ζευγμένα, τής λεφτεριάς και τού ψωμιού έμφυτ’ οι πόθοι.

Η λεφτεριά όμοια με τη θάλασσα στον ήλιο και το ψωμί με τους θεούς, το ψωμί που σμίγει τους ανθρώπους. Τ’ αληθινό, το πιο περίλαμπρ’ αγαθό, πιο δυνατό απ’ όλα, πιο δυνατό  απ’ τον πόνο και τους εχθρούς μας όλους.

http://waltendegewalt.wordpress.com/2012/02/12/%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%B1-%CE%BB%CE%B1%CE%AD/

http://douridasliterature.com/Pol_Elyar.html