Λίγα λόγια στα μέλη της Βαλκανικής Συνδιάσκεψης

Κύριοι,

Νιώθω μίαν εξαιρετική συγκίνηση τη στιγμή τούτη, που σαν ταπεινός ερμηνευτής του Πνεύματος της Δωρικής Ειρήνης κι Ευρυθμίας που κατοικεί τον υψηλό Δελφικό τόπο, μπορώ να Σάς ευχηθώ το καλώς ορίσατε στον ίδιο στίβο, που από τόσους αιώνες το Πνεύμα εκείνο έζησε και άθλησε.

Ύστερ’ απ’ το Έργο που αρχίσατε εκεί - κάτου - Έργο που είναι κιόλας από μόνο του μια στερεή μαρτυρία για την Καθολική Διανόηση που αρχίζει να χαράζει απάνω από το ματωμένον ορίζοντα των χτεσινών ημερών, μετά την εμπράγματη λατρεία που τίμια κι ολόψυχα του αποδώσατε πριν λίγο, το προσκύνημα στους ιερούς αυτούς βράχους δεν προορίζεται βέβαια να Σάς ξαλαφρώσει από τις φροντίδες που βαραίνουν απάνω Σας, αλλά να Σάς παρακινήσει να τις σφραγίσετε ανάμεσό Σας, με τη δύναμη ενός Όρκου που Σάς έρχεται έτοιμος από τα βάθη των αιώνων και που σήμερα καλείστε να τον θεμελιώσετε και να πλατύνετε τη σημασία του μέσα στο αίσθημα της σύγχρονης Ανθρωπότητας. «Ορκιζόμαστε», έλεγε περίπου ο αρχαίος επίσης Όρκος, «να μη γκρεμίσουμε ποτέ τις Αμφικτιονικές πόλεις. Ορκιζόμαστε να μη μεταγυρίσουμε ποτέ το ρεύμα των πηγών που χρειάζονται. Αν ποτέ κανένας δυνατός ή άθεος τολμήσει και το επιχειρήσει, ορκιζόμαστε να μεταχειριστούμε, ενάντια του και ενάντια στους συνένοχους του, τα πόδια, τα χέρια, τη φωνή μας, όλες μας τις δυνάμεις».

Ίσως θα να πουν πως αυτός ο Όρκος είναι περισσότερο πολεμικός παρά ειρηνικός. Δεν είναι βέβαια αισθηματικός, ούτε θεμελιωμένος απάνου σε λόγια. Είναι ο Όρκος του Ανδρισμού, της Αξιοπρέπειας και της Φιλίας του ανθρώπου, αντίκρυ στην Αλαζονεία και στο Χάος, και γι αυτό είναι κι ο μόνος ειρηνικός Όρκος που δύναται να πραγματωθεί στον κόσμο μας.

Εστοχαστήκατε, χωρίς αμφιβολία, να βάλετε τα Θεμέλια του μεγάλου Έργου που αναλάβατε, με το ίδιο πνεύμα μιας τέτοιας ρεαλιστικής, ηθικής σύγχρονα και υλικής ισορροπίας. Από μακριά παρακολούθησα τα συνέδρια Σας στην Αθήνα, και με χαρά μου διαπίστωσα, όπως κι όλοι, πως το συνδετικό που μεταχειριστήκατε, για να στερεώστε το αγκωνάρι του Οικοδομήματος οπού σχεδιάσατε, είν’ η ίδια η κοινωνική δύναμη, η κολοσσιαία εκείνη δύναμη, η σχεδόν άγνωστη κι ακατανόητη ως τα τώρα, και που τόσον καιρό εμοιραζόντανε και σκόρπιζε από την καιροσκοπική πολιτική των δυνατών και τον τυφλό τοπικισμό των άλλων. Έχετε λοιπόν συλλάβει, χωρίς αμφιβολία, την βάση του θαυμάσια, σύμφωνα με τις προφανείς απαιτήσεις της ιστορικής στιγμής που ζούμε, και σύμφωνα με τις λανθάνουσες προαιώνιες απαιτήσεις όλων των λαών. Αλλά δεν αμφιβάλλω καθόλου, πως για να Σάς ενθαρρύνει να εξακολουθήστε τον τεράστιον Άθλο, έχετε μπροστά στα μάτια Σας ακέρια την εικόνα του Οικοδομήματος.

Και είναι, νομίζω, εδώ ο κατάλληλος τόπος να μιλήσω γι’ αυτό εδώ στο αστραφτερό τούτο φως μιας απ’ τις ψηλότερες κορφές της παγκόσμιας Ιστορίας. Γιατί εδώ, στο χώρο αυτό και στην ατμόσφαιρα όπου οι αγνές προθέσεις μεταμορφώνονται στη συνείδηση μας σε αυστηρές επιταγές, μπορείτε ν’ αντικρίσετε τόσο την αναγκαιότητα της μεγάλης ισορροπημένης βάσης στον αγώνα Σας, όσο και την απόλυτην αναγκαιότητα του αετώματος που πρόκειται να το στεφανώσει.

Κι ας μην ξεχνούμε πως το αέτωμα τούτο είναι το μεγάλο χρυσό όνειρο που έθρεψαν στα βάθη της ψυχής τους όλη η πρωτοπορία των αρχηγών της ανθρωπότητας, και ιδιαίτερα το μεγάλο όνειρο του ίδιου του Δελφικού αυτού κέντρου, τ’ όνειρο ενός πολιτισμού ολοκληρωτικού που θα συσσωμάτωνε Ανατολή και Δύση - και που ο πυρήνας του, ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτικά, ανήκει σήμερα χωρίς καμίαν αμφιβολία και πρωτ’ απ’ όλα σε μια Συνομοσπονδία των Βαλκανίων και της Τουρκίας. Ομοσπονδία στέρεη και διαρκή, που θα μάς επιτρέψει να υψώσουμε τέλος το μεγαλόπρεπο γεφύρι πάνω από τις αποστάσεις που χωρίζουν, από τόσους αιώνες κι από μια πολιτική τυφλή, δυο κόσμους αδερφούς, καμωμένους για να συνεργαστούν προς την ίδια κατεύθυνση, για να εξυψώσουν τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Αυτό είναι, με δυο λόγια, το ολοκληρωμένο σχέδιο του οικοδομήματος που μόλις τώρα αρχίσατε.

Κι ορισμένως δεν είναι τύχη, ούτε σύμπτωση επεισοδιακή, πως έρχεστε σήμερα να σφραγίσετε το σχέδιο τούτο κάτω από την προστασία της Δελφικής Ιδέας. Γιατί η πηγή της Ιδέας αυτής, τόσο ψηλά βαλμένη στα βάθη των αιώνων και στην κλίμακα των ανθρώπινων αισθημάτων, θα σας επιτρέψει ν’ ανεβείτε σε ύψη αισθηματικά αλλ' εμπράγματα, που δεν θα μπορεί κανείς να φτάσει με κανένα άλλο τρόπο, και που όσο θα Σάς στερεώνει στο πιο σταθερό έδαφος της πραγματικότητας, τόσο θα Σάς αποτραβάει από τον απλοϊκό οικονομικό υλισμό, για να Σας μπάσει στην ατμόσφαιρα της δημιουργικής βούλησης και να Σάς κάμει πνευματικά αλληλέγγυους μ' ολόκληρη την Ιστορία.

Καλώς ορίσατε, λοιπόν, ακόμα μια φορά, στον ιερό τούτο Στίβο.

Κι ως θα συσκέφτεστε, τώρα σε λίγο, για τα μέσα πως να στηρίξετε τον αγώνα Σας, κρατήστε την Αχτιδοβόλα Ιδέα στην ψυχή Σας.

Και καθώς φεύγοντας από δω θα παίρνετε το μέγα πρώτο σπόρο, πάρτε ακόμα και την Ιδέα αυτή μαζί Σας, για να Σάς βοηθήσει και να μας βοηθήσει, και για να δημιουργήσουμε για όλους τέλος, αποπάνω απ’ όλα τα Έθνη, το Ένα Έθνος, κι αποπάνω απ' όλες τις πατρίδες, την Πατρίδα!

Άγγελος Σικελιανός,
Πεζός Λόγος - Β' - Δελφικά (1921-1951)", των εκδόσεων "Ίκαρος"

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=125945